Osman I
Z Wikipedii
Osman I, osm. ُثمَان ʿUthmān (ur. w 1258 w Sögüt, zm. 1326 w Bursie) – władca turecki, sułtan Turcji w latach 1299-1326. Założyciel Imperium Osmańskiego i dynastii Osmanów. Syn wodza Turkmenów Ertogrula. Ojciec sułtana Turcji Orchana.
Według źródeł był synem Ertogrula, po którym odziedziczył tytuł beja okręgu Sukut w północno-zachodniej Anatolii. W 1281 r. objął po nim władzę nad osiedlonymi tam plemionami. Początkowo był wasalem Seldżuków. Prowadził walki obronne z Bizantyjczykami. Z czasem uniezależnił się. W 1299 r. przyjął tytuł sułtana. W latach 1301-1303 podbił ziemie sąsiednich plemion wraz z miastem Eskişehir. Prowadząc agresywną politykę podbojów, szybko powiększał obszar swojego państwa.
Wraz ze słabnięciem cesarstwa bizantyjskiego rosło w siłę państwo Osmanów. W 1326 r. Osman zdobył Bursę i Niceę (obecnie İznik), wkrótce potem zmarł.
Od swych następców Osman I otrzymał przydomek Gazi, tzn. walczący za wiarę.
| Poprzednik – |
 |
Sułtan Turcji 1299-1326 |
|
Następca Orchan |
