Ove Bengtson
Z Wikipedii
Ove Nils Bengtson (ur. 5 kwietnia 1945 w Sztokholmie), tenisista szwedzki, zdobywca Pucharu Davisa.
Jego ojcem był Torsten Bengtson, działacz Partii Centrum i przewodniczący parlamentu. Ove Bengtson był czołowym tenisistą swojego kraju krótko przed Bjornem Borgiem. W latach 1968-1971 czterokrotnie triumfował w narodowych mistrzostwach Szwecji w grze pojedynczej, a w deblu - między 1964 a 1976 - zdobył osiem tytułów mistrzowskich. Wcześniej był także czterokrotnie mistrzem Szwecji juniorów. Wysoki (195 cm), praworęczny, najlepiej radził sobie na szybkich nawierzchniach. Z wykształcenia był nauczycielem wychowania fizycznego.
W 1967 debiutował w reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa. Początkowo występował zarówno w singlu, jak i deblu, ale w grze pojedynczej radził sobie przeciętnie. Za jego najcenniejsze indywidualne zwycięstwo w ramach Pucharu Davisa można uznać pokonanie Nowozelandczyka Onny Paruna w 1972. Po dołączeniu Bjorna Borga do zespołu Szwecja zaczęła liczyć się w rywalizacji z najlepszymi i w 1975, pod kierownictwem kapitana Lennarta Bergelina, sięgnęła po raz pierwszy po Puchar Davisa. W tym sukcesie udział Bengtsona ograniczał się do gry podwójnej, zazwyczaj w parze z Borgiem. W finale przeciwko Czechosłowacji Bengtson został wystawiony także do singla (wcześniej drugim obok Borga singlistą był Birger Andersson), ale uległ zarówno Kodešowi, jak i Hřebecowi. Punkt deblowy (z Borgiem, zwycięstwo nad Kodešem i Zedníkiem), przy dwóch zwycięskich meczach Borga, wystarczył Szwecji do końcowego sukcesu.
Bengtson dwukrotnie uczestniczył w meczach daviscupowych Szwecja-Polska. W 1974 w parze z Borgiem pokonał w czterech setach Fibaka i Nowickiego, a rok później także z Borgiem pokonał bez straty seta Fibaka i Niedźwieckiego. Łączny bilans jego występów to 22 zwycięstwa i 28 porażek. Ostatni raz w zespole narodowym zagrał w 1979 w przegranym (z Czechosłowacją) finale strefy europejskiej. 13 sezonów, jakie rozegrał w reprezentacji, czyni go jej rekordzistą (później wynik ten wyrównał Stefan Edberg).
W rozgrywkach zawodowych (od 1968) Bengtson wygrał pięć turniejów deblowych oraz zaliczył cztery finały.
Wygrane turnieje (wszystkie w grze podwójnej):
Finały turniejowe:
- 1969 Londyn (Queen's Club)
- 1972 Albany
- 1973 San Francisco
- 1974 Bastad
Źródła:
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978 (figuruje błędnie jako Bengston)
