Pantum
Z Wikipedii
Pantum (pantun) to powstała w XV w. malajska forma wiersza, zbudowana ze strof czterowersowych, rymowanych (z układem rymów abab lub abba) lub nie, w której każda 2 i 4 linijka jednej strofy powtarza się jaki linijka 1 i 3 następnej. Zakończyć można po prostu urywając wiersz po kolejnej zwrotce, albo przez powrót do linijek 1 i 3 z pierwszej strofy (jedynych dotąd nie użytych) i umieszczenie ich jako 2 i 4 (lub 4 i 2) ostatniej.
Schemat budowy pantum (w nawiasach numery wersów):
_______________ (1)
_______________ (2)
_______________ (3)
_______________ (4)
_______________ (5=2)
_______________ (6)
_______________ (7=4)
_______________ (8)
_______________ (9=6)
_______________ (10)
_______________ (11=8)
_______________ (12)
_______________ (13=10)
_______________ (14)
_______________ (15=12)
_______________ (16)
_______________ (17=14)
_______________ (18=1/3)
_______________ (19=16)
_______________ (20=3/1)
W XVIII w. pantumem zainteresowali się twórcy francuscy (m.in. Victor Hugo i Charles Baudelaire). W Polsce przyswoili tę formę poeci okresu Młodej Polski (m.in Antoni Lange).
