Paradoks Algola
Z Wikipedii
Paradoksem Algola nazywana jest sytuacja gdy w układzie podwójnym składniki tego układu wydają się ewoluować niezgodnie z przyjętą drogą ewolucji gwiazd. Zasadniczą cechą procesu ewolucji gwiazd jest zależność jego tempa od masy gwiazdy. Im większa jest masa gwiazdy, tym szybsze jest tempo jej ewolucji i tym szybciej odchodzi ona od ciągu głównego i przechodzi przez fazę podolbrzyma czy olbrzyma. Tymczasem w przypadku Algola i innych podobnych układów obserwujemy coś zupełnie przeciwnego. Składnik mniej masywny jest już podolbrzymem, a drugi o masie znacznie większej pozostaje jeszcze na ciągu głównym. Sytuacja ta została nazwana pierwotnie paradoksem, gdyż gwiazdy układu podwójnego powstają zazwyczaj jednocześnie i ich wiek powinien być zbliżony, zatem gwiazda bardziej masywna powinna być bardziej zaawansowana ewolucyjnie niż jej mniej masywny towarzysz.
Niezgodność ta wynika z występującego często w układach podwójnych przepływu materii pomiędzy składnikami. Przepływ ten zaburza istotnie normalny proces ewolucji gwiazdy, powodując utratę materii przez składnik masywniejszy na rzecz składnika mniej masywnego. Jeśli przepływ ten ma miejsce na późnym etapie ewolucji masywniejszego składnika staje się on gwiazdą zaawansowaną w ewolucji przy nieproporcjonalnie do wieku małej masie. Jednocześnie mniej masywny, pierwotnie, składnik staje się gwiazdą nieproporcjonalnie młodą ewolucyjnie w stosunku do swojej, powiększonej, masy.
Zobacz też: podstawowe zagadnienia z zakresu astronomii, Astronomia.
