Partycja podstawowa
Z Wikipedii
Partycja podstawowa - pojęcie z dziedziny techniki komputerowej.
Rodzaj partycji, które można tworzyć na dyskach podstawowych.
Partycja podstawowa to część dysku fizycznego, na której można przechowywać dane i/lub system operacyjny. Na dyskach z tablicą partycji MBR można utworzyć maksymalnie cztery partycje podstawowe, z czego jedna lub więcej może być partycją rozszerzoną z wieloma dyskami logicznymi. Na dyskach z tablicą partycji GPT można utworzyć do 128 partycji podstawowych. Partycje podstawowe i dyski logiczne są również nazywane woluminami.
Dysk twardy na partycje dzieli się za pomocą programów partycjonujących. Zazwyczaj są one dołączone do systemu operacyjnego, są też niezależne programy powstałe specjalnie do tego celu.
[edytuj] Programy dołączone do systemów operacyjnych
DOS/Microsoft Windows 95/98/ME - fdisk
Microsoft Windows NT/2000/XP i nowsze - diskpart i przystawka w narzędziu Zarządzanie komputerem
Linux (większość dystrybucji) - fdisk, cfdisk, parted
Mandriva Linux - drakdisk
[edytuj] Inne programy
- PowerQuest Partition Magic
- Ranish Partition Manager
