Pasywne sieci optyczne

Z Wikipedii

Pasywna sieć optyczna (PON-Passive Optical Network)- sieć optyczna należąca do grupy sieci FITL (ang. Fiber in the Loop). Jest to sieć, w której, jako medium przekazywania danych, wykorzystuje się światłowód jednomodowy. Pojemność światłowodu może być dzielona na max. 32 punkty końcowe (32 abonentów zlokalizowanych obok siebie) przez bierne rozdzielanie sygnału pomiędzy tymi punktami. Sygnał jest rozdzielany przez tzw. pasywne splitery optyczne, czyli pasywne urządzenia rozdzielające, które rozmieszczone są w różnych miejscach sieci PON. Sieć ta może przyjmować postać drzewa, gwiazdy itp. Zastosowanie urządzeń aktywnych (czyli wymagających jakiegoś rodzaju zasilania) jest przewidziane tylko w końcowych węzłach sieci.

Wśród elementów sieci PON wyróżnia się: - urządzenia dystrybucyjne OLT (Optical Line Termination), zwane również centralnymi jednostkami - urządzenia zakańczające sieć optyczną u odbiorców ONT (Optical Network Termination), zwane terminalami abonenckimi - urządzenia zakańczające sieć optyczną w lokalnym punkcie dystrybucyjnym ONU(Optical Network Unit) Dzięki OLT można obsłużyć cztery niezależne gałęzie sieci PON, z których każda może być zakończona liczbą 32 terminali abonenckich (ONT). Jednostka ta może być wyposażona w jeden z szerokiej gamy interfejsów transmisyjnych: STM-1 SDH, STM-1 ATM, STM-4 ATM, GbEthernet. ONU stosuje się, gdy sieć optyczna dochodzi do rejonu odbiorców, natomiast końcowe połączenie odbywa się za pomocą okablowania miedzianego.

Do przesyłu danych w sieci PON zastosowano specjalne protokoły transmisji, gdyż downlink „pobieranie danych” i uplink „wysyłanie danych” odbywają się na innych zasadach. Początkowo w kierunku dosyłowym przewidziano przepływność 622 Mb/s, zaś w kierunku zwrotnym 155 Mb/s. Dalszy rozwój standardu zwiększył przepływności do wartości odpowiednio 1,2 Gb/s i 622 Mb/s. Pasmo to dzielone jest pomiędzy wszystkich odbiorców, czyli maksymalnie pomiędzy 32 punkty.

Pasywna sieć optyczna została opracowana w trzech standardach:

1.ITU-T G.983 - APON (Asynchronous Transfer Mode PON)-był to pierwszy standard pasywnej sieci optycznej,używany wstępnie do aplikacji biznesowych i oparty na technologii ATM. -BPON (Broadband PON)-standard oparty na standardzie APON. BPON dopuszcza maksymalnie 32 rozgałęzienia na jedno łącze, czyli jeden OLT może obsługiwać do 32 ONU/ONT.

2. ITU-T G.984 - GPON (Gigabit PON)-jest ewolucją standardu BPON. Obsługuje wyższe szybkości, wzmocnione bezpieczeństwo i charakteryzuje się możliwością wyboru protokołu Layer 2 (ATM, GEM, Ethernet). Aktualnie ATM nie zostało wdrożone.

3. IEEE 802.3ah - EPON (Ethernet PON) – jest to standard IEEE/EFM do używania pakietów danych Ethernet.

Pomimo, że budowa sieci PON nie jest tanim rozwiązaniem, jest atrakcyjnym dla dostawców usług teleinformatycznych, ze względu na możliwość podziału kosztów stałej sieci i centrali pomiędzy dużą ilość abonentów.

Dzięki swej elastyczności i możliwościom technicznym system pozwala na szeroki zakres implementacji rozwiązania dla operatorów oferujących usługi zarówno klientom biznesowym jak i indywidualnym. PON znajduje również zastosowanie dla usług specjalistycznych, jak np. monitoring miejski. Abonent w zależności od żądanego pasma ma dostęp do szerokiej gamy usług takich jak: linie dzierżawione, Internet, usługi wideo na żądanie, VoIP. Prywatność abonentów jest chroniona dzięki przydzieleniu każdemu z nich osobistego szyfru. Zabezpieczenie modemu kablowego zapewnia standard DOCSIS. Maksymalny zasięg sieci PON wynosi 20km.