Piasek (dzielnica Krakowa)

Z Wikipedii

Piasek – dzielnica Krakowa, usytuowana w administracyjnej Dzielnicy I. Piasek to dzielnica o zwartej zabudowie składającej się z wiekowych kamienic.

Spis treści 1 Etymologia nazwy 2 Położenie i granice 3 Historia 4 Zabytki 4.1 Obiekty sakralne 4.2 Ulice 5 Teatry 6 Muzea 7 Edukacja 8 Inne obiekty 8.1 Służba zdrowia 8.2 Domy dziecka

[edytuj] Etymologia nazwy

Nazwa Piasek utrwaliła się dopiero w XIX w. i pochodzi od określenia "piasek" dla terenu, na którym wznosi się kościół Karmelitów Trzewiczkowych. Pierwotnie obszar ten znany był pod nazwą Garbary, jako że osiedlili się na nim krakowscy garbarze.

[edytuj] Położenie i granice

Dzielnica ta znajduje się w ścisłym centrum Krakowa, rozciąga się od granic starego miasta, przebiega przez nią trasa tramwajowa w stronę Bronowic i z tej dzielnicy można się postać praktycznie w każde miejsce w Krakowie.

Liniami granicznymi dzielnicy są: ul. Piłsudskiego (dawniej Wolska), ul. Krowoderska, ul. Dunajewskeigo, wraz z Basztową i al. Słowackiego.

[edytuj] Historia

Garbary zajmowały teren od ul. Wolskiej (teraz ul. Piłsudskiego) po Krowoderską.

Na zachód od bramy Szewskiej rozciągało się przedmieście Garbary, będące jurydyką miejską, mającą własny urząd wójtowsko-ławniczy oraz starannie prowadzone księgi miejskie. Obszar, na którym ta jurydyka powstała, należał od najdawniejszych czasów do władcy. W XIV w. były tam osady królewskie, takie jak: Czarna Wieś, Czarna Ulica, Pobrzezie. W 1363 król Kazimierz Wielki sprzedał Krakowowi prawo sądowe w wyżej wspomnianych wsiach. Już wtedy zaczęło kształtować się osiedle przed bramą Szewską, ściśle związane z Krakowem, opanowane przez żywioł niemiecki. Osiedlili się tutaj krakowscy garbarze, stąd określenie Suburbium Cerdonum lub Garbary. Przełomową datą w historii Garbar był najazd arcyksięcia Maksymiliana Habsburga w 1587, kiedy garbarze zdradzili Kraków, kontaktując się z nieprzyjacielem. Uwolniony Kraków zastosował wobec Garbar represje, polegające m.in. na spaleniu przedmieścia i pacyfikacji zagorzałych zwolenników Habsburga. Kolejne zniszczenie Garbar nastąpiło podczas szwedzkiego potopu. Warto przypomnieć, że Garbary – jako jedyna jurydyka – posiadały własny ratusz, który znajduje się w swojej XVIII-wiecznej formie przy ul. Karmelickiej 12.

Osiami Garbar były ul. Karmelicka i Łobzowska.

[edytuj] Zabytki

[edytuj] Obiekty sakralne

• kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Krakowie

Największą świątynią Garbar był kościół pw. Nawiedzenia NMP, który od schyłku XIV w. należy do karmelitów. Znajduje się przy zbiegu ul. Garbarskiej i Karmelickiej. Podług XVII-wiecznej legendy ufundował go w 1087 książę Władysław Herman jako wotum za cudowne wyzdrowienie, książę cierpiał bowiem na uporczywe schorzenie skórne, trudne do wyleczenia. Podczas snu ukazała mu się Madonna, która wskazała na miejsce poza Krakowem, gdzie na piasku rosną fiołki. Owym piaskiem miał sobie potrzeć obolałe miejsca. Za otrzymane dobrodziejstwa ku czci NMP ufundował na miejscu od tej pory Piaskiem zwanym kościół pw. Matki Boskiej Śnieżnej. Dzieło Władysława Hermana kontynuował Piotr Dunin, ale i jemu śmierć nie pozwoliła sfinalizować zbożnego dzieła. Tyle mówi legenda, nieznana zresztą Długoszowi, a szerzona dopiero od XVII w. W rzeczywistości fundacja kościoła i klasztoru wiąże się z końcem XIV w. (1395). Długosz słusznie przypisuje fundację kościoła królowej Jadwidze i Władysławowi Jagielle. Kościół pw. Nawiedzenia NMP oddany został w 1397 zakonowi karmelitów, sprowadzonemu z Pragi, który ukończył dzieło Jadwigi. Za życia królowej położono tylko fundamenty, wzniesiono prezbiterium i zakrystię.

• kościół św. Piotra Małego (nieistniejący obecnie)

Drugą świątynią Garbar był nieistniejący już kościół św. Piotra Małego, stojący przy ul. Łobzowskiej, która – jak nazwa wskazuje – wiodła do Łobzowa. Kościół ten wzniósł swoim kosztem w 1498 profesor Almae Matris Jan Weis, jednocześnie proboszcz kościoła św. Szczepana. W jego zamierzeniu miał to być kościół cmentarny dla całego Krakowa. Celu tego nie osiągnął. Świątynię zniszczył najpierw najazd arcyksięcia Maksymiliana Habsburga (1587), a następnie potop szwedzki (1655-1657). Raz jeszcze padł ofiarą wojen szwedzkich w 1702. Niebawem został odbudowany i w 1710 konsekrował go sufragan Michał Szembek. Kościół otaczał cmentarz, gdzie od 1796 grzebano zmarłych z parafii św. Anny, św. Szczepana, Wszystkich Świętych oraz z Bronowic, Mydlnik i Rząski. Kościół zniesiono w 1801.

• kościół Zmartwychwstania Pańskiego

Mniej więcej na miejscu dawnego kościoła św. Piotra i cmentarza rozpościerającego się wokół niego postawiono w II poł. XIX w. neoromański kościół Zmartwychwstańców.

• kościół Kapucynów

Kościół Kapucynów, na ul. Loretańskiej, był trzecią wielką świątynią Garbar. W 1695 z Warszawy przybyło do Krakowa trzech kapucynów pochodzenia włoskiego i zamieszkało przy kościele św. Piotra na Garbarach. Zaczęli jednak poszukiwać stosownego placu pod budowę klasztoru. Wkrótce znaleźli takie miejsce na tzw. Ogrodnikach i od rajcy Bonifacego Cantellego odkupili parcelę pod budowę kościoła. Fundatorem został się chorąży zatorski Wojciech Dembiński.

• kościół ss. Sercanek

Przy końcu ul. Garncarskiej (nr 26) wznosi się klasztor i kościół Zgromadzenia ss. Służebnic Serca Jezusowego zwanych Sercankami.

[edytuj] Ulice

• ulica Karmelicka

Należy ona do reprezentacyjnych ulic Krakowa z końca XIX w. Od średniowiecza wiodła tędy droga na Czarną Wieś i Łobzów. Obecna zabudowa pochodzi głównie ze schyłku XIX w., stanowiąc dobry przykład architektury doby historyzmu.

• ulica Rajska

Na ulicy tej znajdowały się austriackie koszary cesarza Franciszka Józefa, wzniesione w 1862, obecnie budynek Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej.

• ulica Dolnych Młynów

Tu pod numerem 3 miał pracownie Jan Matejko tylko przez pół roku

• ulica Kremerowska

Tu pod nr 6 mieszkał Ignacy Daszyński, co upamiętnia tablica wmurowana w fasadę kamienicy.

• ulica Grabowskiego

Na kamienicy oznaczonej nr 4 znajduje się płyta poświęcona Andrzejowi Małkowskiemu, twórcy polskiego skautingu, który mieszkał tu w latach 1905-1906.

• ulica Dunajewskiego

Znajdują się tu ciekawe przykłady architektury z II poł. XIX w. i pocz. XX w. Kamienice, które stoją przy tej ulicy, mają reprezentacyjny charakter ze względu na ich usytuowanie przy Plantach, stanowiących kiedyś pierwszą i jedyną promenadę otaczającą historyczny Kraków.

• ulica Łobzowska

Nazwa tej ulicy pochodzi od szlaku, który wiódł tą ulicą właśnie do Łobzowa.

• ulica Sobieskiego

Znajduje się tu gmach II Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego, wzniesiony w 1896-1898 podług planów Józefa Sarego.

• ulica Siemieradzkiego

Przy ul. Siemiradzkiego 5 stoi interesująca kamienica wzniesiona na pocz. XX w. przez Władysława Kaczmarskiego. Nieco dalej pod nr 13 znajduje się siedziba Krakowskiego Klubu Kolekcjonerów, który powstał w 1976. Tutaj w Galerii "Izabella" odbywają się niezwykle ciekawe wystawy i spotkania kolekcjonerskie. Pod nr 24 widzimy tablicę upamiętniającą ochotników wojny polsko-bolszewickiej z 1920.

• ulica Batorego

Pomiędzy ul. Łobzowską a Karmelicką znajduje się ul. Batorego (z przecznicą ul. Sobieskiego), przy której na uwagę zasługuje dom nr 12 – willa "Pod Stańczykiem", czyli dom własny architekta Tadeusza Stryjeńskiego, zaprojektowany przez niego i postawiony w latach 1882-1883; w pracowni Stryjeńskiego, położonej w ogrodzie, podczas ostatniej restauracji odkryto witraż Stanisława Wyspiańskiego. Obecnie w pałacyku znajduje się tzw. Kolegium Sanockie UJ. Obok (nr 14) tenże architekt wzniósł w latach 1884-1885 dla Chranickiego willę oraz dom nr 24 (1886) i kamienicę Popielów nr 20 (1888). Warto jeszcze przyjrzeć się fasadzie domu nr 3 – to gmach dawnej Kasy Chorych, postawiony w latach 1926-1927 przez Wacława Nowakowskiego.

• ulica Loretańska

Tu znajduje się kościół Kapucynów. Naprzeciw, przy ul. Loretańskiej 16-18, znajduje się budynek dwóch dawnych szkół wydziałowych, wzniesiony w latach 1905-1907 przez Jana Zawiejskiego. Natomiast na rogu ul. Kapucyńskiej i Straszewskiego 29 wznosi się dawna Szkoła Handlowa, zbudowana w latach 1904-1906 wg projektu Jana Zawiejskiego. Jest ona doskonałym przykładem łączenia elementów historycznych i modernistycznych. Obok – przy ul. Straszewskiego 28 – stoi budynek Towarzystwa Technicznego, postawiony w latach 1905 – 1906 przez Sławomira Odrzywolskiego, którego dekorację rzeźbiarską wykonał Jan Raszka, secesyjne malowidła zaś – niestety nie zachowane – były dziełem Eugeniusza Dąbrowy-Dąbrowskiego.

• ulica Studencka
• ulica Krupnicza
• ulica Skarbowa
• ulica Garncarska
• ulica Wenecja

[edytuj] Teatry

• Teatr Bagatela

Inicjatorem postawienia w Krakowie rozrywkowego teatru byli Marian Dąbrowski, Józef Król i Władysław Lubelski. Budynek zaprojektował w latach 1918-1919 architekt Janusz Zarzecki, a wnętrza w stylu secesyjnym ozdobił znany malarz i dekorator Henryk Uziembło. Niestety, pożar z 1928 zniszczył wnętrze. Budynek odrestaurowali Stanisław Filipkiewicz i Tadeusz Tombiński, nadając mu nowoczesną bryłowatą formę. W 1938 "Bagatelę" raz jeszcze przerobiono, tym razem na kino "Scala", a dokonał tego Fryderyk Tadanier. Po II wojnie światowej działał tutaj Teatr Powszechny, Teatr Młodego Widza, Teatr Rozmaitości, a od 1972 ponownie "Bagatela". Tym razem wnętrza przebudowali Andrzej Peter i Ryszard Kulig, a teatr przyjął imię Tadeusza Boya Żeleńskiego, który mieszkał w sąsiednim domu (nr 6), co upamiętnia skromna tablica. Na tejże kamienicy znajduje się tablica ku czci aktorki Marii Biliżanki-Bielińskiej (zm. 1988) – dzieło S. Hrynia.

[edytuj] Muzea

• Muzeum w Klasztorze OO. Karmelitów

[edytuj] Edukacja

• Szkoła Podstawowa nr 7 im. Wojska Polskiego
• Gimnazjum nr 2 im. Adama Mickiewicza
• Prywatne Gimnazjum Akademickie nr VI im. Fryderyka Chopina
• II Liceum Ogólnokształcące im. Jana III Sobieskiego
• V Liceum Ogólnokształcące im. Augusta Witkowskiego

[edytuj] Inne obiekty

[edytuj] Służba zdrowia

• NZON Szpital na Siemieradzkiego im. R. Czerwiakowskiego
• Centrum Onkologii - Instytut im. M. Curie-Skłodowskiej
• Alergo-Med Pracownia Alergologii i Immunologii Alergo-Med (ul. Batorego)
• Art Kolagena Gabinet Medycyny Estetycznej (ul. Garncarska)
• Centrum Leczenia Otyłości NZOZ (ul. Garncarska)

[edytuj] Domy dziecka

• Dom Dziecka dla Dziewcząt (ul. Siemiradzkiego 31)