Pionier (radioodbiornik)
Z Wikipedii
|
Zdjęcia egzemplarzy Pioniera model U2. Nie jest to najstarszy z Pionierów, ta wersja wyprodukowana była natomiast w największej liczbie egzemplarzy (ponad 580 tys.) |
Pionier – pierwsza polska powojenna konstrukcja odbiornika radiowego. Opracowany w zakładach DIORA w Dzierżoniowie przez zespół inż. Wilhelma Rotkiewicza w roku 1948. Układ elektryczny oparty został na nowoczesnym schemacie, zastosowanym przez Philipsa w roku 1941 w odbiorniku 203U. Z niewielkimi modyfikacjami układ ten przetrwał aż do roku 1968 (w odbiorniku PROMYK). Produkowany był w kilku rodzajach skrzynek bakelitowych i drewnianych.
Podstawowe parametry i właściwości:
- lampy:
- UCH21, UCH21, UBL21, UY1N
- zakresy fal:
- zasilanie:
- napięcie przemienne lub stałe 220V lub 125V
- elementy regulacyjne:
- potencjometr siły głosu z wyłącznikiem (lewa gałka), przełącznik zakresów (prawa gałka wewnętrzna), strojenie (prawa gałka zewnętrzna)
- gniazda:
- antena i uziemienie
- wymiary:
- 350 x 225 x 170 mm
Jest to odbiornik superheterodynowy z zasilaniem uniwersalnym. Termin "zasilanie uniwersalne" oznacza, że urządzenie może korzystać z sieci prądu przemiennego lub z dowolnego źródła prądu stałego. Zakresy fal długich i średnich we wszystkich odmianach bywały podobne. Zakres fal krótkich skurczył się w roku 1954 (znikły większe częstotliwości). Związane to było z wydaną przez Urząd Rady Ministrów w czerwcu 1953 r. ściśle tajną Uchwałą nr 418, w której zobowiązywano Ministra Przemysłu Maszynowego do wprowadzenia w produkcji odbiorników radiowych odpowiednich zmian konstrukcyjnych, w wyniku których odbieralność w zakresie fal krótkich byłaby jedynie w paśmie od 31 do 51 m. W rozporządzeniu wymienione są z nazwy odbiorniki Pionier i Aga. Zakres ten miał obowiązywać również w odbiornikach wprowadzanych do produkcji w przyszłości.
Nazwę "Pionier" otrzymały później także zupełnie inne modele radioodbiorników produkowanych w latach 80. XX w. w Dzierżoniowie, m.in. radiobudzik tranzystorowy i amplituner stereofoniczny.