Porcupine Tree
Z Wikipedii
| Porcupine Tree | |
| Rok założenia | 1987 |
| Pochodzenie |  Wielka Brytania(Hemel Hempstead) |
| Gatunek | rock, rock eksperymentalny, rock progresywny, pop-rock |
| Wytwórnia płytowa | Roadrunner Records |
| Strona internetowa | |
Porcupine Tree - brytyjska grupa grająca progresywnego rocka działająca w Londynie od 1987 jako solowy projekt Stevena Wilsona, zaś w 1993 przekształcona w kwartet.
Muzyka grupy początkowo przypominała niektórym twórczość Pink Floyd z "kosmicznego" okresu, lecz brzmiała znacznie nowocześniej. Nawet na pojedynczych płytach potrafiła przekraczać gatunki dotykając niezliczonych stylów muzycznych - bywała zarówno nastrojowa, relaksująca i stonowana, jak również, zwłaszcza na nowszych płytach, dynamiczna i ostra. W dorobku grupy nie brakuje tak kilkunastominutowych, kompozycyjnie i brzmieniowo rozbudowanych utworów bliskich rockowi eksperymentalnemu, jak i niezliczonych prostych piosenek opartych na kilku akordach gitary akustycznej i chwytliwej melodii wokalu. W dyskografii Porcupine Tree z łatwością odnajdziemy także odwołania do niemal wszystkich gatunków muzycznych - od muzyki klasycznej (Oceans Have No Memory) i jazzu (Don't Hate Me) poczynając, przez elektronikę i ambient (np. albumy Voyage 34 oraz Signify), a na ekstremalnym metalu kończąc (ostatnie albumy). Członkowie grupy niekiedy nieco żartobliwie czerpią z narkotycznych doświadczeń muzyków lat 60. XX w. (Voyage 34).
Grupa nagrywa płyty długogrające przeciętnie co dwa-trzy lata i często koncertuje, także w Polsce, która była jednym z pierwszych krajów świata, gdzie Porcupine Tree zdobyło szerszą popularność, na długo zanim zespół podpisał kontrakt z wielką wytwórnią Lava/Atlantic. Aktualnie Porcupine Tree wydaje swoje płyty w wytwórni Roadrunner Records.
Muzycy grupy poświęcają się też licznym pobocznym projektom, szczególnie dorobek Stevena Wilsona jest imponujący - w różnych kolaboracjach wydaje płyty pod takimi szyldami jak No-Man, pop-rockowy Blackfield, ambientowe Bass Communion i Continuum czy awangardowy I.E.M.
[edytuj] Skład
- Richard Barbieri - instrumenty klawiszowe- dawniej muzyk zespołu Japan
- Colin Edwin - gitara basowa
- Gavin Harrison (od 2002) - perkusja
- Chris Maitland (do 2002) - perkusja, śpiew
- Steven Wilson - śpiew, gitara, instrumenty klawiszowe
Od 2002 grupę na koncertach wspomaga John Wes Wesley - gitara, śpiew.
[edytuj] Dyskografia
- 1989 Tarquin's Seaweed Farm - kaseta wydana prywatnie
- 1990 The Love, Death & Mussolini E.P.
- 1990 The Nostalgia Factory
- 1991 On The Sunday Of Life
- 1993 Up the Downstair (wydany ponownie w 2005 roku w z zremiksowanej wersji z prawdziwą perkusją)
- 1995 Staircase Infinities
- 1995 The Sky Moves Sideways
- 1996 Signify
- 1997 Insignificance - kaseta w limitowanym nakładzie, wznowiona w 2003 jako dodatek do rozszerzonej wersji Signify
- 1997 Coma Divine (live in Rome)
- 1998 Stars Die - Rare And Unreleased - limitowane wydanie kasetowe, wydane tylko w Polsce
- 1999 Stupid Dream
- 2000 Voyage 34 - The Complete Trip
- 2000 Lightbulb Sun
- 2001 Recordings - album limitowany, dwadzieścia tysięcy numerowanych egzemplarzy
- 2001 Stars Die - The Delerium Years '91-'97
- 2002 Metanoia
- 2002 In Absentia (wydanie europejskie dopiero 2003)
- 2003 Futile (EP)
- 2004 XM
- 2004 Warszawa
- 2005 Lazarus (EP)
- 2005 Deadwing
- 2005 XM 2
- 2007 Fear Of A Blank Planet
