Porta Ticinese

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

XII wieczna brama Porta Ticinese w Mediolanie

Porta Ticinese - jedna z najstarszych ulic Mediolanu na której znajdują się XII wieczna i neoklasycystyczna brama Ticinese .

Ulica Porta Ticinese usytuowana jest pomiędzy kościołami św. Lorenzo i św. Eustorgio. Ulicą można dojść z katedry Duamo idąc w stronę Torino. Na niej znajdują się liczne restauracje, kawiarnie i sklepy przeznaczone głównie dla turystów odwiedzających tę zabytkową część miasta.

W XVI wieku przy ulicy mieszkał Leonardo da Vinci posiadając tu swój warsztat malarski.

[edytuj] Zabytki

Na Porta Ticinese znajduje się średniowieczna, XII wieczna brama zbudowana po zniszczeniach dokonanych przez Frederika Barbarossa. Jest pozostałością po murach obronnych Porta Nuova. Obecnie brama odzwierciedla prace wykonane przez Camillo Boito w 1861 - 1865 roku, który oddzielił zachowane struktury bramy i uzupełnił braki według własnej koncepcji. Początkowo starożytna brama była wyjściem z miasta na scianie Corso di Porta Ticinese, będącej częścią nieistniejącej miejskiej fortyfikacji stworzonej przez Azzone Visconti w XIV wieku. Ta część miasta był przeznaczona dla mieszkańców trudniących się rzemiosłem, dla ich zakładów, co widoczne jest do dzisiaj w wąskich budynkach przylegających do ulicy i w wewnętrznych dziedzińcach.

Idąc ulicą w stronę Pavia, znajduje się kolejna brama pochodząca z neoklasycznego okresu Mediolanu. Została ona zaprojektowana i wybudowana przez Luigi Cagnola. Początkowo miała być częścią większego projektu architektonicznego. Jego pomysł obejmował rozebrany już bastion i plac skierowany w stronę wsi San Gottardo, gdzie miano zbudować budynki leżące po obu stronach bramy symetrycznie do drogi. Projekt został rozpoczęty w 1801 roku, uświęcając zwycięstwo Napoleona w bitwie pod Morengo w 1800 roku i przybycie francuzów do miasta. Budowa została wstrzymana w 1814 roku po ukończeniu bramy i dwóch rogatek. Budynek został zbudowany z różowego granitu z Baveno w stylu doryckim. masywne filary i kolumny są dziś przykładem mediolańskiego stylu architektury neoklasycznej.