Projekt idealnego miasta Leonarda da Vinci
Z Wikipedii
Projekt idealnego miasta - projekt architektoniczny stworzny w 1487 r. przez włoskiego artystę renesansowego Leonarda da Vinci.
Spis treści |
[edytuj] Pomysł
Pomysł wynikał ze skłonności artysty do utopijnych projektów. Pomysł powstał pod presją zarazy, której Leonardo był świadkiem w czasie pobytu w Mediolanie. W swoim zamyśle dążył do połączenia wymagań praktycznych i estetycznych.
[edytuj] Projekt
Miasto miało być przestronne, o geometrycznych i futurystycznych kształtach. W założeniu miały się tam znajdować liczne place, loggie, tunele i kanały. Notatki Leonarda ukazują jego 2 poziomy: pełniący funkcje estetyczno-społeczne górny poziom dla pieszych i dolny z bezpośrednim dostępem do sieci kanałów, przeznaczonych do transportu towarów i zwierząt, na magazyny, handel i mieszkania ludzi z niższych klas społecznych.
Ulice w projekcie są szerokie, wysokości fasad równe, a kominy strzeliste, by dym mógł rozchodzić się wysoko ponad dachami. Leonardo zaprojektował wysokie klatki schodowe w budynkach publicznych, gdyż kwadratowe, z ciemnymi kątami, ludzie wykorzystywali jako wychodki.
Leonardo snuł też przemyślenia na temat idealnej toalety. Sedzisko latryny winno się obracać jak kołowrót w klasztorze i cofać do pozycji wyjściowej dzięki przeciwwadze. W suficie powinno być dużo otworów umożliwiających oddychanie.[1]
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Przypisy
- ↑ Leonardo da Vinci, Lot wyobraźni, Drogi ucieczki, str. 220-221
[edytuj] Bibliografia
- Nicholl Ch., Leonardo da Vinci, Lot wyobraźni, Warszawa 2006, Wyd. W.A.B., ISBN 83-7414-220-0
