Przymus podwójny jednoczesny
Z Wikipedii
Przymus podwójny jednoczesny to najprostsza odmiana przymusu podwójnego w którym obaj obrońcy zostają przymuszeni w tej samej lewie
♠ A 2
♥ K
♦ -
♣ -
♠ D 3 ♠ K 9
♥ A ♥ -
♦ - ♦ D
♣ - ♣ -
♠ 6
♥ -
♦ W
♣ 2
S gra dwójkę trefl i gracz W staje w przymusie prostym - jeżeli zrzuci asa kier od razu wyrobi leżącego w dziadku króla, musi więc wyrzucić pika. N wyrzuca teraz bezużytecznego już króla kier i w przymusie staje gracz na pozycji E - wyrzucenie kara wyrabia waleta w ręce rozgrywającego, a odrzucenie pika pozwala na wyrobienie dwójki pik leżącej w dziadku. Ta odmiana przymusu podwójnego to przymus pozycyjny - położenie zatrzymań w kolorach czerwonych jest krytyczne, jeżeli zamienimy ręce obrońców to sytuacja przymusowa nie zaistnieje.
♠ A 2
♥ K
♦ W
♣ -
♠ D W 9 ♠ K 8 5
♥ A ♥ -
♦ - ♦ D
♣ - ♣ -
♠ K 6 4
♥ -
♦ -
♣ 2
S gra dwójkę trefl i W staje w przymusie prostym, nie może odrzucić asa kier, musi więc rozstać się z małym pikiem, po zrzuceniu z dziadka króla kier, obrońca E staje w przymusie. Ta odmiana przymusu podwójnego to przymus automatyczny - do sytuacji przymusowej dojdzie niezależnie od tego który z obrońców trzyma które zatrzymanie w kolorze czerwonym.
♠ A K 2
♥ -
♦ 2
♣ -
♠ D W 9 ♠ 10 8 5
♥ A ♥ -
♦ - ♦ K
♣ - ♣ -
♠ 4
♥ D
♦ D
♣ 3
Z punktu widzenia rozgrywającego powyższa pozycja to najłatwiejsza odmiana przymusu podwójnego - przymus niepozycyjny i automatyczny. Po zagraniu trójki trefl wyrzuca on z dziadka dwójkę karo niezależnie od tego co odrzuci gracz W.
Zobacz także przymus podwójny niejednoczesny
