Rem Koolhaas
Z Wikipedii
Rem Koolhaas (ur. 17 listopada 1944 w Rotterdamie) - holenderski architekt i publicysta, laureat Nagrody Pritzkera z 2000 r. i Nagrody Miesa van der Rohe z 2005
Koolhaas, syn pisarza i krytyka filmowego Antona Koolhaasa, spędził część dzieciństwa w Indonezji. Po prowrocie do Holandii pracował jako autor scenariuszy i dziennikarz. W latach 1968-1972 studiował na Architectural Association School of Architecture w Londynie. Zasłynął wpierw swoimi publikacjami, realizować swoje pomysły zaczął stosunkowo późno. Od 1975 prowadzi biuro OMA (Office for Metropolitan Architecture) w Londynie. Jest jednym z najbardziej wpływowych architektów współczesnych, zarówno poprzez swoją architekturę, jak przede wszystkim poprzez głoszone teorie. W końcu lat 80. XX w. Koolhaas był zaliczany do głównych przedstawicieli dekonstruktywizmu. Eklektyczny i różnorodny styl Koolhaasa nawiązuje dziś często do dzieł wielkich modernistów, lecz traktuje je przewrotnie, jako element gry formalnej. Jego budynki najczęściej posiadają rygorystyczny, lecz bardzo daleki od banału schemat funkcjonalny, na przykład poszczególne funkcje piętrzone są wieżowo.
Koolhaas jest profesorem na Uniwersytecie Harvarda.
[edytuj] Wybrane dzieła:
- Nederlands Danstheather (Holenderski Teatr Tańca), Haga, 1980-1987
- budynek przy Checkpoint Charlie w Berlinie, 1988
- centrum kongresowe Grand Palais w Lille, Francja, 1988
- projekt ZKM w Karlsruhe, 1989 (niezrealizowany)
- przystanek autobusowy w Groningen, 1990
- Educatorium, w Utrechcie 1993-1997
- Ambasada Holandii w Berlinie, 2002
- Muzeum Guggenheima w Las Vegas
- Wnetrze sklepu Prady, w Nowym Jorku
- Biblioteka w Seattle, 2004
[edytuj] Ważniejsze publikacje:
- Delirious New York: A Retroactive Manifesto of Manhattan, 1978
- SMLXL, 1995 (z Bruce'm Mau)
- Content, 2003
