Routing
Z Wikipedii
W informatyce, routing (trasowanie, ruting) to wyznaczanie trasy dla pakietu danych w sieci komputerowej, a następnie wysłanie go tą trasą.
Pakiety przesyłane przez sieć opatrzone są adresem nadawcy i odbiorcy. Zadaniem routerów, jako węzłów pośrednich między nadawcą a odbiorcą, jest przesłanie pakietów do celu po jak najlepszej ścieżce. Typowy router bierze pod uwagę tylko informacje z nagłówka IP, czyli sprawdza tylko informacje z warstwy sieci (trzeciej) modelu OSI. Obowiązkiem routera IP przy przekazywaniu pakietu dalej do celu jest obniżenie o jeden wartości TTL (Time To Live, czas życia). Datagram IP, który trafia do routera z wartością 1 w polu TTL zostanie utracony, a do źródła router odsyła datagram ICMP z kodem TTL Exceeded.
Routery utrzymują tablice routingu, na podstawie których kierują pakiety od określonych nadawców do odbiorców, bądź kolejnych routerów. Tablica może być budowana statycznie (routing statyczny) lub dynamicznie (protokoły routingu dynamicznego, takie jak RIP, IGRP, EIGRP, OSPF, BGP, IS-IS).
Routing ma na celu możliwie najlepiej (optymalnie) dostarczyć pakiet do celu. Pierwotnie jedynym kryterium wyboru było posiadanie jak najdokładniejszej trasy do celu, ale obecnie protokoły routingu mogą uwzględniać podczas wyboru trasy również takie parametry jak priorytet pakietu (standardy ToS/DSCP), natężenie ruchu w poszczególnych segmentach sieci itp. W przypadku routingu brzegowego (wykorzystującego BGP) w Internecie wybór trasy jest silnie związany z polityką poszczególnych dostawców (i zawartymi między nimi umowami o wymianie ruchu) i bywa daleki od optymalnego.
Popularnym algorytmem służącym do wyznaczania tras w sieciach wewnętrznych jest algorytm Dijkstry wyznaczania najkrótszej ścieżki w grafie (np. OSPF).
