Royal Aircraft Factory FE.2b
Z Wikipedii
| FE.2b | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Wielka Brytania |
| Wytwórnia | Royal Aircraft Factory |
| Typ | samolot myśliwski |
| Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji drewnianej |
| Załoga | 2 osoby |
| Historia | |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 x silnik rzędowy, czterocylindrowy, Beardmore |
| Moc | 88 lub 118 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 14,56 m |
| Długość | 9,84 m |
| Wysokość | 3,85 m |
| Powierzchnia nośna | 46,0 m² |
| Masa | |
| Własna | 962 kg |
| Startowa | 1376 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość max. | 130 km/h |
| Pułap | 3350 m |
| Długotrwałość lotu | 3,5 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1-2 x karabin maszynowy Lewis kalibru 7,7 mm do 235 kg bomb |
|
| Użytkownicy | |
| Royal Air Force | |
Royal Aircraft Factory FE.2b - brytyjski samolot myśliwski uzywany na początku I wojny światowej.
[edytuj] Historia
W 1913 roku Geoffrey de Havilland zaprojektował samolot oznaczony jako FE.2 (Farman Experimental 2). Samolot pod względem konstrukcyjnym przypominał konstrukcję Henri Farmana. Po wybuchu wojny samolot przystosowano do pełnienia roli myśliwca. FE.2 został wybrany do tej roli ponieważ miał silnik ze śmigłem pchającym dzięki czemu możliwe było zamontowanie w nim karabinu maszynowego Lewis strzelającego do przodu. W późniejszym okresie część samolotów wyposażono w drugi km Lewis zamocowany na wsporniku pomiędzy kabinami.
W początkowym okresie wojny pomimo stosunkowo niskich osiągów i dużych wymiarów załogi FE.2 odniosły sporo sukcesów. Udało im się między innymi zestrzelić samoloty takich asów jak Max Immelman, Karl Schäfer czy Manfred von Richthofen. Z czasem samoloty FE.2 zostały przesunięte do eskadr bombowych, a później pełniły rolę samolotów treningowych.
Łącznie zbudowano 1939 samolotów FE.2. W momencie zakończenia wojny w służbie znajdowało się jeszcze ponad 500. Jeden samolot kosztował 1520 funtów 13 szylingów i 4 pensy.
[edytuj] Opis
FE.2 był samolotem dwupłatowym o konstrukcji drewnianej. Gondola kadłuba była kryta częściowo drewnem, częściowo płótnem. Podwozie dwukołowe, część samolotów miała z przodu trzecie, małe kółko przeciwkapotarzowe. Silnik rzędowy ze śmigłem pchającym, w wersji FE.2a typu Green o mocy 74 kW, w wersji FE.2b Beardmore o mocy 88 lub 118 kW, w wersji FE.2d Rolls-Royce Eagle o mocy 184 kW. Załoga składała się z dwóch osób (pilota i strzelca). Strzelec obsługiwał zamocowane ruchomo karabiny maszynowe. Jeden z nich był umocowany przed kabiną i służył do ostrzeliwania celi w przedniej półsferze, drugi na wsporniku pomiędzy kabinami mógł strzela do tyłu, nad górnym płatem (strzelec obsługiwał ten km stojąc na swoim fotelu).
[edytuj] Bibliografia
- Goworek, Tomasz. Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa : Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0224-6.
| Samoloty myśliwskie | |
|
Airco DH.2 | Airco DH.5 | Bristol F.2B | Bristol M1C | Curtiss JN-4 | RAF FE.2b | RAF FE.8 | RAF SE.5 | Sopwith Camel | Sopwith Dolphin | Sopwith Pup | Sopwith Snipe | Sopwith Triplane | Vickers FB.5 | Vickers FB.9 | Vickers FB.12 |
|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
|
Airco DH.4 | Airco DH.9 | Armstrong-Whitworth FK.8 | Blackburn Kangaroo | HP O/100 | HP V/1500 | RAF BE.12 | RAF FE.2 | RAF RE.7 | RAF RE.8 | Sopwith Cuckoo | Vickers Vimy |
|
| Wodnosamoloty i łodzie latające | |
|
Fairey Campania | Felixtowe F.2A | Short 184 | Sopwith Baby |
|
| Samoloty wielozadaniowe | Samoloty rozpoznawcze |
|
Avro 504 | Martinsyde G.100 | Sopwith 1½ Strutter | Sopwith Tabloid |
Bristol Scout | RAF BE.2 |
| Konstrukcje prototypowe | |
|
Armstrong-Whitworth FK.10 | Kennedy Giant | Sopwith Bulldog |
|
