Sardonyks
Z Wikipedii
Sardonyks (Sardonik) – gemmologiczna, wielobarwna, przeświecająca odmiana agatu; odznacza się występowaniem naprzemianległych, płaskich, biało- brunatnoczerwonych pasów (wstęg) o różnej grubości.
Nazwa pochodzi od miasta Sardis w Azji Mniejszej, gdzie został znaleziony (gr. sardios = kamień z Sardis i gr. onyx = paznokieć (pazur, racica) - i nawiązuje do wyglądu, twardości i ostrych krawędzi odłupanych kawałków tego minerału.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości:
- Wzór chemiczny: SiO2 - dwutlenek krzemu
- Układ krystalograficzny: trygonalny
- Twardość: 7
- Gęstość: 2,61
- Barwa: pasy: biało- brunatnoczerwone, biało- brązowe, biało- żółtobrązowe
- Połysk: szklisty
- Współczynnik załamania światła: 1,53-1,54
- Dwójłomność: 0,004
Od onyksu różni się tylko kolorem pasów, które w przypadku onyksu są czarne. Brązowe zabarwienie pasów sardonyksu spowodowane jest wrostkami związków żelaza – przede wszystkim limonitu.
[edytuj] Występowanie:
Miejsca występowania: Brazylia – Rio Grande do Sul, Minas Gerais, Urugwaj, Indie, Rosja – Ural, Zabajkale, Cejlon – Ratnapura, Egipt, Turcja.
W Polsce bywa spotykany na Dolnym Śląsku – Szklary, Ząbkowice Śląskie obok sardu i karneolu.
[edytuj] Zastosowanie:
- atrakcyjny kamień kolekcjonerski i ozdobny
- wykonuje się z niego miniaturowe rzeźby, intaglia, szlifuje w formie paciorków,
- Wykonuje się kamee, pieczątki (szczególnie popularne wśród starożytnych Greków i Rzymian.
- wykorzystywany do wyrobu drobnych przedmiotów ozdobnych i taniej biżuterii; najczęściej oprawiany w srebro
[edytuj] Bibliografia:
- K. Maślankiewicz – Kamienie szlachetne – Wyd. Geologiczne - 1982r.
- C. Hall – Klejnoty, Kamienie szlachetne i ozdobne – Wyd. Wiedza i Życie 1996r.
- W. Schuman – Kamienie szlachetne i ozdobne – Wyd. „Alma –Press” 2004r.