Sobór Laterański II
Z Wikipedii
Sobór Laterański II - sobór powszechny kościoła katolickiego, który został zwołany przez papieża Innocentego II w kwietniu 1139 r. Według rachuby rzymskokatolickiej był X soborem powszechnym.
Pierwszym jego działaniem była likwidacja skutków schizmy do jakiej doszło za życia antypapieża Anakleta II. Wszystkie konsekracje przez niego dokonane uznano za nieważne, usunięto z urzędów kościelnych mianowanych przez niego duchownych. Ogłoszono ekskomunikę króla Sycylii Rogera II. Potępiono i wygnano z Włoch Arnolda z Brescii. Postanowienia tego soboru można potraktować jako pierwszą w historii Europy międzynarodową konwencję o zasadach prowadzenia wojny. Chrześcijanie wyrzekli się stosowania kuszy w walkach pomiędzy sobą.
