Stara Ładoga
Z Wikipedii
Stara Ładoga ros. Ста́рая Ла́дога – - niewielkie miasto w północnej Rosji, w obwodzie petersburskim, położone nad brzegiem rzeki Wołchow, w odległości 12 km od jeziora Ładoga.
Niegdyś miasto nazywało się Ładoga i było drugim co do wielkości miastem w Księstwie Nowogrodzkim. W 1703 r. car Piotr I Wielki założył miasto Nowa Ładoga i przemianował miasto Ładoga na Stara Ładoga, pozbawiając ją praw miejskich i herbu. Szwedzka nazwa miasta - Aldeigjuborg (wcześniej - Aldeigja), fińska nazwa to "Vanha Laatokka". Dendrochronologia datuje powstanie osady na 753 r. Została ona założona przez fińskich kupców. W następnych wiekach zamieszkiwali ją głównie Wikingowie.
Według legendy Ładoga była pierwszą stolicą Rosji.
Sercem Starej Ładogi jest starożytna kamienna twierdza, stojąca u ujścia rzeki Elena do Wołchow. W starożytności był to punkt ważny strategicznie, gdyż była to jedyna przystań, gdzie mogły przycumować statki morskie (nie mogące pokonać progów Wołchowa).
Wewnątrz twierdzy znajdują się dwie cerkwie z fragmentami fresków: św. Gieorgija (XII wiek) i Uspienija (XII wiek) Oprócz tego w Starej Ładodze znajduje się drewniana cerkiew dimitrijewska (1731 r.).
Wykopaliska potwierdzają silne powiązania kultury Starej Ładogi z kulturami skandynawską, fińską i słowiańską.
