Starosta niegrodowy
Z Wikipedii
Starosta niegrodowy (łac. capitaneus sine iurisdictione) - dzierżawca zamków lub dóbr królewskich tzw. królewszczyzn, bez uprawnień starosty grodowego. Starostwa niegrodowe były łac. panis bene merentium (chlebem dobrze zasłużonych), rozdawanym przez króla. Wobec niekontrolowanej kumulacji tych starostw w jednym ręku, stały się one przyczyną wzrostu niejednej fortuny magnackiej. Od 1775 starostwa te były dożywotnie i rozdawane de facto za zgodą Katarzyny II, co tylko zwiększyło apetyty magnatów na wydarcie "co smakowitszych kąsków" Rzeczypospolitej.