Steve Vai
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
| Steven Siro Vai | |
 Steve Vai |
|
| Urodzony | 6 czerwca 1960 roku Nowym Jorku |
Steve Vai, właściwie Steven Siro Vai (ur. 6 czerwca 1960, Nowy Jork), amerykański wirtuoz gitary, kompozytor, a także producent. Zdobywca nagrody Grammy (plus 9 nominacji). Uznawany za jednego z najwybitniejszych gitarzystów wszech czasów. Uczeń Joe Satrianiego i absolwent Berklee College of Music. Od połowy lat osiemdziesiątych jest inspiracją dla wielu fanów gitary na całym świecie. jeremy hachey.
Panteon gitarzystów wypełniony jest nazwiskami wielu innowatorów. Jednym z nich jest agresywnie eksperymentujący Steve Vai. Przez ponad dwie dekady to właśnie Vai napisał, nagrał lub wykonał na żywo jedne z najbardziej ekscytujących brzmień, jakie kiedykolwiek narodziły się za pomocą gitary. Doceniony przez fanów i krytyków, odniósł zarówno sukces komercyjny, jak i otrzymał liczne nominacje do nagród Grammy (ostatnia w kategorii Best Rock Instrumental (za "Whispering a Prayer" z płyty G3 Live: Rockin In The Free World). Jest to już jego ósma nominacja do tych nagród.
18 lutego 2005 ukazało się najnowsze dzieło nowojorczyka z Long Island - "Real Illusions: Reflections".
Po raz pierwszy świat zauważył Vai'a, gdy ten był członkiem ekscentrycznego zespołu Franka Zappy. Steve miał wtedy 19 lat. Od roku 1979 do 1984 pojawił się na wielu albumach Zappy, wliczając w to m.in. "Shut Up 'N Play Yer Guitar" czy "You Are What You Is". W 1984r. nagrał swój pierwszy solowy album, zatytułowany "Flex-Able", który zmienił podejście świata do muzyki gitarowej i uczynił go gwiazdą. Jak sam wspominał ,album ten jest najbliższy twórczości jego mentora Franka Zappy.
W 1985r. Vai wstąpił do heavymetalowego zespołu Alcatrazz, założonego przez ex-wokalistę Rainbow, Grahama Bonneta. Steve nagrał z nimi jeden album, zatytułowany "Disturbing The Peace".
Rok później Steve pojawił się również na dużym ekranie w filmie "Crossroads", gdzie główną rolę zagrał Ralph Macchio. Fabuła filmu była częściowo oparta na historii Roberta Johnsona. Vai zagrał również większość partii gitarowych, które należały do Ralpha, poza małymi wyjątkami, o które zatroszczył się Ry Cooder. Muzyka z tej właśnie sceny pojawiła się dużo później, w 2002r., na płycie podsumowującej dotychczasową karierę Vai'a pt. "The Elusive Light And Sound, Vol. 1". Utworowi nadano tytuł "Head-Cuttin' Duel".
Kilka następnych lat Vai spędził u boku kilku bardzo znanych zespołów, po czym definitywnie skłonił się ku karierze solowej. Pomiędzy rokiem 1990 a 2001 Steve nagrał płyty: "Passion And Warfare", "Sex & Religion", "Alien Love Secrets", "Fire Garden", "Flex-Able Leftovers", "The Ultra Zone", "The 7th Song: Enchanting Guitar Melodies Archive" oraz "Alive In An Ultra World". Ukazało się wiele składanek z jego udziałem, Vai nagrał kilka ścieżek dźwiękowych i pojawił się gościnnie na płytach rozmaitych wykonawców. O płycie "Passion And Warfare" Vai mówił, że był to krążek który chciał nagrać od bardzo dawna, ale nie miał ku temu sposobności.Opowiadał,że to właśnie ta płyta zawiera to, co kryje się w zakamarkach jego muzycznej duszy.Płyta w tydzień uzyskało miano ,,złotej,, a przeboje takie jak ,,For the love of God" , czy ,,Audience is Listening" na długo zostały i zostają po dziś dzień w pamięciach słuchaczy. ,,Sex & Religion" była to płyta, która zawierała piosenki zawierające zarówno geniusz Vaia jak i świetny głos wokalisty.
Do ostatnich sukcesów Steve'a Vai zaliczyć można m.in. DVD "Live In Astoria London", które pokryło się Platyną, współpracę przy ścieżce dźwiękowej do gry "Halo 2", występ z Davem Matthewsem, oddający hołd Carlosowi Santanie i mający miejsce podczas ceremonii rozdania nagród Grammy. Steve wystąpił też z Ericem Claptonem podczas Crossroads Guitar Festival, który odbył się w Dallas.
W roku 1999 Vai wraz ze swoim przyjacielem i twórcą Guitar Center, Rayem Scherrem założył swoją własną wytwórnię Favored Nations. Artyści dla niej nagrywający stworzyli kilka płyt, które szybko pokryły się Platyną oraz zdobyli parę nagród Grammy. Favored Nations stała się stajnią promującą muzykę progresywną, wypuściła też spod swoich skrzydeł dzieła takich artystów, jak Eric Johnson, Steve Lukather, Larry Carlton, Allan Holdsworth, Dweezil Zappa, Marty Friedman i innych.
Po kilku latach współpracy z Recording Academy (formalna nazwa organizacji wręczającej nagrody Grammy) Vai był ich doradcą na ponad trzy lata.
Vai, który uczęszczał szkoły muzycznej Berklee w Bostonie, wiele lat temu zobowiązał się do pomagania uzdolnionym muzykom w spełnianiu ich aspiracji. Fundacja Make A Noise, założona w roku 1998, corocznie przydziela stypendia dla gitarzystów i muzyków szukających finansowego wsparcia.
Pierwszy od prawie 5 lat studyjny album Steve'ego Vai'a "Real Illusions: Reflections" zawiera dwanaście kompozycji (z czego jedna ukryta) i jest pierwszą częścią muzycznej 'trylogii' przygotowanej przez wirtuoza gitary.Mistrz ukazuje na nim genialne utwory, które pokazują nam jego niesamowity zmysł muzyczny.Steve pomimo upływającego czasu ciągle jest posiadaczem najlepiej wyszkolonych palców w tej części galaktyki. Oprócz Vai'a na płycie usłyszymy współpracującego z nim od bardzo dawna przyjaciela Billy'ego Sheehana (gitara basowa), Tony'ego Mcalpine (klawisze, gitara), Jeremy Colsona (perkusja) i Dave'a Weinera (gitara rytmiczna). W ramach promocji płyty Steve wyruszy w 60-koncertową trasę po Stanach Zjednoczonych, zapowiadając prawdziwą ucztę dla ucha i oka. Przypomnijmy, Steve Vai gościł w Polsce w lipcu 2004 r. występując w ramach koncertu supergrupy G3. Po raz ostatni gościł w Polsce 16 października 2005, gdzie w Zabrzańskim Domu Kultury i Tańca (woj. śląskie)zagrał 3 godzinny koncert.
Spis treści |
[edytuj] Początki
Steve przeżywał wtedy także fascynację muzyką Franka Zappy. Postanowił wysłać Zappie opracowane własnoręcznie transkrypcje jego solówek. Ten zaprosił go na spotkanie i był pod takim wrażeniem gry młodego Vaia, że włączył go do zespołu. Steve mógł pokazać swój talent w takich utworach jak "Moggio" i "Stevie's Spanking". Jeździł z Zappą także w trasy koncertowe i podpatrywał muzyków na scenie wiele się przy tym ucząc. Wraz z nim nagrał 6 płyt (1980-84).
[edytuj] Kariera
Po opuszczeniu Zappy w 1982 roku Vai przeniósł się do Kalifornii, gdzie nagrał swój pierwszy solowy album zatytuowany Flex-Able (1984) i występował w kilku zespołach. W 1985 roku zastąpił Yngwie Malmsteena w zespole Alcatrazz Grahama Bonneta, ale nie pozostał w nim długo. Zdążył jednak nagrać album Disturbing the peace.
Jeszcze w tym samym roku Steve dołączył do grupy byłego frontmana formacji Van Halen, Davida Lee Rotha. Nagrał z nią dwa albumy: Eat'em And Smile oraz Skycraper. Jako że Roth prowadził wówczas publiczną walkę na słowa z byłymi członkami Van Halen, opinia zaczęła porównywać ówczesnego gitarzystę z jego zespołu – Steve'a, z byłym – Eddie'm Van Halenem. O Vai'u zrobiło się głośno.
W 1989 roku Steve dołączył do zespołu Whitesnake byłego wokalisty Deep Purple, Davida Coverdale'a, po tym jak na krótko przed rozpoczęciem sesji nagraniowych do nowej płyty kontuzji nabawił się Ad Vandenberg. Współpraca zaowocowała albumem Slip Of The Tongue. Po opuszczeniu Whitesnake Vai poświęcił się solowej działalności. Począwszy od wydanego w 1990 roku albumu Passion and Warfare, wydaje kolejne płyty i bardzo dużo koncertuje.
Używa głównie gitar elektrycznych firmy Ibanez – pomógł podczas projektowania serii Ibanez JEM, które firmuje.
[edytuj] Dyskografia (wybór)
- Flex-Able (1984)
- Flex-Able Leftovers (1984)
- Passion and Warfare (1990)
- Sex and Religion (1993)
- Alien Love Secrets (1995)
- Fire Garden (1996)
- The Ultra Zone (1999)
- The Seventh Song (2000)
- Alive In An Ultra World (2001)
- Elusive Light and Sound 1 (2002)
- The Infinite Steve Vai: An Anthology (2003)
- Real Illusions: Reflections (2005)
