Strategia "błękitnego oceanu"

Z Wikipedii

[edytuj] Strategia "błękitnego oceanu"

(ang.) Blue Ocean Strategy. Autorami pojęcia są W.Chan Kim i Renée Mauborne związani z INSEAD. Koncepcja strategii "błękitnego oceanu" jest pewnego rodzaju przeciwwagą dla strategii "czerwonego oceanu". Podstawą definicji "błękitnego oceanu" jest kreowanie przez przedsiębiorstwa wolnej i nie zagospodarowanej jeszcze przestrzeni rynkowej. Dzięki temu konkurencja przestaje być istotna oraz przedsiębiorstwa wykorzystują w pełni innowacyjność do kształtowania swojej pozycji. Istotą tej strategii jest innowacja wartości , której celem jest koncentrowanie się na wytwarzaniu nowych wartości dla klientów i własnego przedsiębiorstwa.

[edytuj] Sześć głównych zasad strategii "błękitnego oceanu":

1. Rekonstrukcja, zmiana granic dotychczasowego rynku.
2. Skoncentrowanie się na szerokiej i długofalowej wizji działania, a nie wyłącznie na wskaźnikach strategicznych i operacyjnych.
3. Szukanie możliwości poza granicami istniejącego popytu rynkowego.
4. Realizacja strategii według ustalonej kolejności.
5. Poszukiwanie sposobów na pokonywanie przeszkód organizacyjnych, związanych z wdrażaniem strategii.
6. Wbudowanie realizacji w całość strategii.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z zarządzaniem. Jeśli możesz, rozbuduj go.