Sztandary wojsk krzyżackich z Prus
Z Wikipedii
Sztandary wojsk krzyżackich zdobyte opd Grunwaldem (Banderia Prutenorum (1448), pierwsze i jedyne kompletne zestawienie chorągwii całej armii, wykonane w średniowieczu. Pierwsze dzieło historyczne Jana Długosza, jak wszystkie jego dzieła pisane po łacinie.
W 1410 roku wojska polsko-litewskie kopletnie rozgromiły siły krzyżackie w bitwie pod Grunwaldem, zdobywając tabory oraz 51 chorągwi krzyżackich. Część z nich została przyznana wielkiemu księciu litewskiemu księciu Witoldowi, znakomita większość trafiła do wawelskiej katedry i tam zawieszone pod sklepieniem głosiły chwałę oręża polskiego. W roku 1447 z okazji koronacji króla Kazimierza przybyło liczne poselstwo Państwa Krzyżackiego. Jan Długosz, wykorzystał tę okazję i przy pomocy owych posłów sporządził kompletny opis chorągwi. Do opracowania Długosz zamówił kolorowe schematy chorągwi, które wykonał krakowski malarz Stanisław Durink. Była to pierwsza dokumentacja historyczna, jaka powstała w Polsce. Powstała z pełną świadomością, Długosz napisał bowiem, iż gdy oryginalne chorągwie z biegiem lat spłowieją i ulegną zniszczeniu, na podstawie rycin można będzie sporządzić ich kopie. Chorągwie krzyżackie wisiały do roku 1797. Zostały wywiezione przez Austriaków do Wiednia i ślad po nich zaginął.
Wkrótce po napisaniu Banderia Prutenorum Długosz zajął się polskimi chorągwiami tworząc dzieło Insignia seu clenodia Regni Poloniae, będące pierwszym polskim herbarzem. Tak więc Jan Długosz, oprócz miana pierwszego polskiego historyka może być uważany za twórcę heraldyki.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
[edytuj] Bibligrafia
- Józef Mitkowski, Jan Długosz, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1988, ISBN 83-02-03393-6
