Tadeusz Miciński
Z Wikipedii
Tadeusz Miciński (ur. 9 listopada 1873 w Łodzi, zm. luty 1918, okolice Czertykowa, Białoruś), pisarz i poeta polski okresu Młodej Polski.
Studiował historię i filozofię. Walczył w I wojnie światowej, dużo podróżował. Zamordowany na Białorusi w nieznanych okolicznościach. Prekursor surrealizmu.
Do jego najbardziej znanych utworów należą:
- Łazarze (1896) - poemat
- Nauczycielka (1896) - opowiadanie
- W mroku gwiazd (1902) - tomik poezji
- Kniaź Patiomkin (1906) - dramat
- Do źródeł duszy polskiej (1906) - tekst publicystyczny
- W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu (1909) - dramat
- Nietota. Księga tajemna Tatr (1910) - powieść
- Walka o Chrystusa (1911) - tekst publicystyczny
- Dęby czarnobylskie (1911) - tom opowiadań
- Xiądz Faust (1913) - powieść