Teofil Pożyczka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Teofil Pożyczka (ur. 27 kwietnia 1912 w Radomiu, zm. 1974 w Ipswich) - absolwent drugiej promocji SPLgT, mianowany ppor. w korpusie oficerów lotnictwa: grupa techniczna z dniem 1 października 1937 lok.13. W kampanii wrześniowej oficer techniczny CWL.

Przed wojną samotny - miał tylko narzeczoną. W 1924 ukończył szkołę powszechną, w 1933 Liceum na kierunku matematyczno- przyrodniczym. Dodatkowo uczęszczał też do Miejskiej Szkoły Przemysłowej im. Kilińskiego w Radomiu na kierunku mechanicznym (1927). Od 1 sierpnia 1927 do 1 września 1929 pracował w Państwowej Wytwórni Broni w Radomiu jako technik przy montażu karabinów (sprawdzanie łóż karabinowych ). W 1936 ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie - Grupa Techniczna. Ostatnie stopnie wojenne to major oraz brytyjski W/Cdr, był pilotem i oficerem technicznym, wylatał w sumie ok. 900 godzin w większości na samolotach dwu i wielosilnikowych. Od 1 kwietnia 1944 do 1 lutego 1945 dowódca 300. Dywizjonu Bombowego "Ziemi Mazowieckiej" (Wielka Brytania), od 6 maja 1945 do 18 grudnia 1946 dowódca 301. Dywizjonu Bombowego "Ziemi Pomorskiej" - 1586 Eskadra do Zadań Specjalnych (Wielka Brytania). Odznaczenia: VM, 4xKW, DSO i DFC. Nr sł. 76737

Jako ciekawostkę można też przytoczyć pechowy lot, jaki wraz z załogą wykonał pilotując Warwicka (już w ramach Transport Command) z 301 dywizjonu. 20 września 1945 poprzez Hassani i Pomigliano k.Neapolu poleciał do Grecji z tajemniczym ładunkiem. Pewnie nikt nie dowiedziałby się co było w owym ładunku, gdyby nie awaria silnika w K242 (Warwick nie był ulubionym samolotem Polaków choć sam Pożyczka mawiał taka maszyna!) . Maszyna nie doleciała do Aten. Skraksowała, tracąc przy tym silnik i prawe skrzydło. Sam Pożyczka został ranny, niemniej jego pewna ręka uratowała resztę załogi. Wówczas okazało się też co było na pokładzie, starannie zapakowane...greckie drachmy.

Skrócony przebieg służby:

1 września 1939 - CWL Dęblin - oficer nadzoru technicznego ppor.
29 października 1939 - Salon Francja
27 stycznia 1940 - Eastchurch Wielka Brytania - oczekiwanie na przydział
15 maja 1940 - 15 EFTS Redhill - szkolenie jako pilot
11 czerwca 1940 - 10 OTU Hucknall - szkolenie jako pilot
7 lipca 1940 - 301 (P) DB Bramcote - udział w pierwszych zadaniach bojowych dywizjonu
20 czerwca 1942 - 18 OTU Bramcote - instruktor por.
19 stycznia 1944 - 300 (P)DB Ingham a następnie Faldingworth - dca dywizjonu kpt.
2 lutego 1945 - Kwatera Główna 1 Grupy, Ops room - mjr.
2 maja 1945 - 301 DB, dca dywizjonu

Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, prowadząc swój własny sklep. Zmarł po chorobie w wieku 62 lat w szpitalu w Ipswich w hrabstwie Sufolk i tam też został pochowany.