Teoria telomowa
Z Wikipedii
Teoria telomowa to pogląd zakładający, że wszystkie organy sporofitu roślin wyższych (mszaków, paprotników i nasiennych) powstały w toku ewolucji z przekształcenia telomów — końcowych odgałęzień widlasto rozgałęzionego, bezlistnego pędu, występujących między innymi u kopalnych ryniofitów (Rhyniophytina).
Zgodnie z teorią telomową to podstawowy organ widełkowato rozgałęziający się, który po rozgałęzieniu przekształca się w MEZOM. Zespół telomów i mezomów to tzw. SYNTELOM. Pierwotny telom miał budowę protosteliczną i rósł raczej rónomiernie z pozostałymi. Niektóre telomy kończyły wzrost szczytowy wykształcając na szczycie sporangium. W procesie ewolucji wystąpiło zjawisko zwane przewyższaniem telomów, polegające na tym, że jeden z telomów rozgałęzienia dichotomicznego rozwinął się w syntelom boczny (prototyp liścia), drugi zaś wchodził w skład osi rośliny (prototyp łodygi).
