Thule (mitologia)
Z Wikipedii
Thule - starożytna nazwa wyspy w północnej części Oceanu Atlantyckiego, wzmiankowana po praz pierwszy w IV wieku p.n.e. przez greckiego żeglarza Pyteasza z Massalii w jego dziele Perí Okeanu. Według jego relacji Thule miała znajdować się o 6 dni żeglugi na północ od wyspy Wielka Brytania. Thule identyfikowana jest zwykle z Islandią, Szetlandami lub wybrzeżem Norwegii (uważanej jeszcze w średniowieczu za wyspę).
Łacińskie określenie Ultima Thule ("najdalsza Thule"), użyte przez Wergiliusza w Georgikach, stało się synonimem krańca świata.
