Turnicki Park Narodowy
Z Wikipedii
Turnicki Park Narodowy - postulowany park narodowy mający powstać na terenie województwa podkarpackiego.
Spis treści |
[edytuj] Historia starań o Turnicki Park Narodowy
Pierwsze propozycje utworzenia parku narodowego na terenie Pogórza Przemyskiego pojawiły się już przed II wojną światową. Park narodowy miał powstać na bazie lasów należących do Polskiej Akademii Umiejętności, zapisanych Akademii testamentem Pawła Tyszkowskiego.
Po wojnie propozycja utworzenia parku narodowego pojawiła się w maju 1982 roku, na II zjeździe Ligi Ochrony Przyrody w Przemyślu, dzięki staraniom profesorów Janusza Kotlarczyka i Jerzego Pióreckiego. Padła wówczas propozycja nazwy - "Park Narodowy Doliny Środkowego Wiaru". Proponowano również nazwy : "Park Narodowy Brzeżnych Karpat", "Lędziański Park Narodowy", "Wschodniokarpacki Park Narodowy", oraz najbardziej popularny projekt nazwy "Turnicki Park Narodowy". Nazwa ta wywodzi się od centralnie położonego dzikiego masywu górskiego Turnica (563 m n.p.m.) oraz wypływającej zeń rzeki o tej samej nazwie. Znajduje się tam Rezerwat przyrody Turnica.
Później, w 1992 utworzenie Parku proponował ówczesny minister ochrony środowiska - Stefan Kozłowski, który wystąpił z takim wnioskiem do wojewody przemyskiego.
W 1994 propozycja utworzenia Parku została pozytywnie zaopiniowana przez Państwową Radę Ochrony Przyrody.
W 1995 Rada Ekologiczna przy Prezydencie RP domaga się jak najszybszego utworzenia Turnickiego Parku Narodowego. Jednak ówczesny minister Stanisław Żelichowski uznał, iż nie widzi możliwości powołania nowego parku. Poparła go Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Krośnie, która wcześniej wobec projektu miała stanowisko pozytywne. Również samorządy gmin Bircza i Fredropol stanowczo sprzeciwiły się projektowi utworzenia Turnickiego Parku Narodowego.
[edytuj] Proponowane granice Parku
Proponowane granice Parku rozciągać się miały od granicy państwowej z Ukrainą koło Kalwarii Pacławskiej, poprzez Leszczyny, Makową i Rybotycze (granicą lasu), obok Posady Rybotyckiej przez Łodzinkę Dolną i Wolę Korzeniecką w okolice Birczy i dalej (granicą lasu) do Leszczawy Dolnej i Górnej i wreszcie przez Trzcianiec, Wojtkową i Jureczkową do granicy państwowej z Ukrainą na północ od Krościenka. Proponowana powierzchnia parku to 26 tysięcy hektarów, położonych na terenie gmin Bircza, Fredropol i Ustrzyki Dolne.
[edytuj] Przesłanki do utworzenia Parku
- Teren projektowanego Parku znajduje się w sąsiedztwie zbiegu trzech prowincji geobotanicznych, czego konsekwencją jest rzadko spotykana różnorodność gatunków i zespołów o odmiennych wymaganiach siedliskowych. Są zatem gatunki stepowe zasiedlające suche nasłonecznione zbocza oraz cieniolubne i zimnolubne gatunki górskie.
- Teren projektowanego parku jest słabo zaludniony i w dużej mierze wtórnie zdziczały. Ludność została wysiedlona w ramach akcji "Wisła", a wsie spalone. Wiele wsi do dziś jest niezamieszkałych, a o dawnej obecności ludzi świadczą tylko zdziczałe sady i zapuszczone cmentarze greckokatolickie.
- Większość terenu projektowanego parku należy do Skarbu Państwa.
- Duża część obszaru planowanego Parku jest objęta ochroną programu Natura 2000.
