Twierdzenie Poyntinga
Z Wikipedii
Twierdzenie Poyntinga sformułował John Henry Poynting badając bilans pola elektromagnetycznego prądów zmiennych, będące wynikiem zasady zachowania energii dla pola elektromagnetycznego.
Moc elektromagnetyczna P wpływająca do zamkniętej przestrzeni o powierzchni A równa jest całce normalnej wektora Poyntinga Sn po całej powierzchni A.
Twierdzenie to stosuje się do obliczeń mocy czynnej, biernej jak i pozornej dopływających do badanego obszaru.
W wyniku tego można otrzymać wzór na zachowanie się i pracę poszczególnych pól w zależności pracy od zmiany potencjału u w czasie t:
gdzie wektor S to wektor Poyntinga, J gęstość prądu, E natężenie pola elektrycznego. Gdy pole magnetyczne nie pracuje, wówczas prawa strona tego równania jest ujemna
Zobacz też: wektor Poyntinga
