Ukraińscy Wolni Kozacy
Z Wikipedii
Ukraińscy Wolni Kozacy (ukr. Ukrainske Vilne Kozatstvo, niem. Ukrainische Frei Kossaken) – ukraińska ochotnicza formacja zbrojna podczas II wojny światowej
Niewiele wiadomo o tej formacji. Została ona powołana w 1942 r. przez gen. Mychajłę Omelianowicza-Pawlenkę. Weszły w jej skład różne kozackie jednostki, które działały wcześniej w szeregach ukraińskiej policji pomocniczej i batalionów Schutzmannschaften. Ukraińscy Wolni Kozacy nawiązywali do tradycji kozackich formacji rosyjskiej armii sprzed 1918 r. Ich komenda główna mieściła się w Niemczech. Początkowo tworzono oddziały złożone z Kozaków na obszarze północno-zachodniej Ukrainy, a następnie w całym kraju. Najbardziej aktywnie działały one w rejonie miejscowości Owrucz, Korosteń, Zwiahel, Żytomierz, Winnica, Radomyśl, zwalczając głównie komunistyczną partyzantkę. W Zwiahlu znajdowało się miejscowe dowództwo formacji. W późniejszym okresie oddziały Ukraińskich Wolnych Kozaków weszły formalnie w skład Ukraińskiej Armii Wyzwoleńczej, faktycznie działając nadal samodzielnie. W 1944 r. niektóre oddziały Niemcy przerzucili do różnych podbitych krajów Europy, w tym głównie do Francji. Większość oddziałów na pocz. 1945 r. współtworzyła 2. Dywizję Ukraińskiej Armii Narodowej pod zwierzchnictwem SS-Brigadeführera Pawło Szandruka. Po zakończeniu wojny część Kozaków poddała się zachodnim aliantom, zaś pozostali dostali się do niewoli sowieckiej i zostali w większości zamordowani.
