Unger

Z Wikipedii

Unger (ur. ?, zm. 9 czerwca 1012 r.) — biskup Polski początkowo z siedzibą w Poznaniu lub co znacznie mniej prawdopodobne w Gnieźnie, ewentualnie bez stałej siedziby, a po roku 1000 z pewnością biskup poznański niezależny od metropolii gnieźnieńskiej.

W 982 został konsekrowany na biskupa, prawdopodobnie w celu spełnienia jakiejś misji chrystianizacyjnej na nieznanym nam terenie. Zapewne po jej fiasku, został opatem klasztoru w Memleben (Turyngia), który znajdował się na terenie diecezji merseburskiej a był ufundowany przez Ottona II w 979 roku (co ciekawe stanowisko opata Memblen piastował do końca życia).

Najprowdopodobniej w roku 991 lub 992 przybył do Polski, aby objąć wakujący tron biskupi (Jordan zmarł w 984 i jest bardzo sporne, sugerowane przez niektórych, sprawowanie tego urzędu przez inną osobę). Lokalizacja siedziby Ungera (jak i jego poprzednika Jordana) przed 1000 rokiem jest przedmiotem sporu historiograficznego. Obecnie przypisuje się mu duże zasługi w chrystianizacji kraju i czynne popieranie polityki Bolesława Chrobrego. Przypuszcza się, że to właśnie zawiedzione nadzieje na objęcie zwierzchnictwa nad nową prowincją polską, po objęciu urzędu metropolity metropolity gnieźnieńskiego przez arcybiskupa Radzimia Gaudentego oraz wymuszona zgoda na okrojenie własnej diecezji w 1000 r., spowodowały, że wymusił pozostawienie biskupstwa poznańskiego poza prowincją gnieźnieńską.

Podczas podróży do Rzymu, zleconej mu przez Bolesława w 1004 roku, Unger został uwięziony w Magdeburgu i zmuszony przez arcybiskupa Magdeburga do uznania jego zwierzchnictwa. Stało się to podstawą do późniejszych roszczeń metropolitów magdeburskich do zwierzchnictwa nad biskupstwem poznańskim. Pretensje te w początkach XII wieku próbowano rozciągnąć na całą metropolię gnieźnieńską. Unger prawdopodobnie nigdy nie powrócił z uwięzienia, zmarł 9 czerwca 1012 i został najprawdopodobniej pochowany w Magdeburgu.

Poprzednik vacat

Biskup Polski po 991-1012

Następca Tymoteusz