Vianna da Motta
Z Wikipedii
José Vianna da Motta (ur. 22 kwietnia 1868 na wyspie Św. Tomasza, zm. 1 czerwca 1948 w Lizbonie) – muzyk, pianista i kompozytor portugalski.
Syn aptekarza, studiował muzykę dzięki wsparciu finansowemu ówczesnego króla Portugalii Ferdynanda II i hrabianki (condessa) de Edla. W 1882 r. wyjechał do Berlina na trzy lata w celu kontynuowania nauki gry na fortepianie i kompozycji. W roku 1885 przeniósł się do Weimaru, gdzie został uczniem Franciszka Liszta. Koncertował z wielkim powodzeniem w USA, Paryżu, Anglii, Hiszpanii, Portugalii, Danii, Brazylii, Argentynie i we Włoszech.
W okresie I wojny światowej pracował na stanowisku dyrektora Konserwatorium Muzycznego w Genewie (Szwajcaria) W 1917 r. powrócił do Portugalii, gdzie do roku 1938 zajmujmował stanowisko dyrektora Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Lizbonie.
Do najbardziej znanych kompozycji zaliczamy symfonie; "Á Patria" (Ojczyzna), "Evocação das Lusíadas" (Wzywanie w Lusiad), "Cenas da Montanha" (Sceny z gór).
