Dyskusja:Włochy
Z Wikipedii
włochy słyna z wysmienitej kuchni a także ze znanej na całym swiecie Pizzy.To włochy mozna nazwać państwem makaronu, pizzy i warzyw. jednoczesnie z tak bardzo plodnego panstwa które wydało warzywa, smak pizzy i jej recepture a także makaron, musimy wynieść jego ludność. obecnie możemy na południu włoch zauważyć jak bardzo ubogie są włochy w nauke.Możemy spotkac tam wielu młodych ludzi,których eukacja skończyła sie na kilku klasach szkoły, a także wielu ludzi w wieku średnim lub starszych,którzy nie potrafią czytać i pisać czyli w możemy zaobserwować tzw. analfabetyzm.
Włochy nie składaja się z pięknie położonych miast wzdłuz gór ale także z kultury.
Byłoby ciekawe wiedzieć skąd pochodzi w polskim słowo Włochy. W innych językach używa się Italia, Italy itd. Prawdopodobnie związane jest ze słowem Wołoszczyzna (część Rumunii). Tsferreira 14:23, 17 cze 2006 (CEST)
Spis treści |
[edytuj] Przyrost ludności
Powinna być tabelka. Xx236 13:01, 17 sie 2006 (CEST)
[edytuj] The name of Włochy for Italy - etymological origin?
Sorry for writing in English, but my knowledge of Polish is passive, so I prefer to write in English.
Why is Italy called "Włochy" in Polish? What is the etymological origin of the name? (If it's difficult for you to answer in English, you can write in Polish, I believe I can understand).
Thank you very much, Eldad 16:09, 24 sie 2006 (CEST)
- Poniżej zamieszczam wyjaśnienie etymologii nazwy Włochy, jakie znajduje się na stronach "Internetowej Poradnii Językowej":
- Wyraz „Włoch” wywodzi się z prasłowiańskiej nazwy oznaczającej Romanów, a ta z kolei, jak pisze Brückner („Słownik etymologiczny języka polskiego”), przejęta została „od Niemców, bo ci najpierw wszystkie plemiona celtyckie, a potem i romańskie, zwali Walh”. Podstawą tego określenia była nazwa szczepu celtyckiego „Volcae”. Na gruncie słowiańskim zadomowiła się forma zatem „Wołch”, oznaczająca dla Słowian wszelkich Romanów, a w języku polskim doszło do zwężenia zakresu stosowania tego wyrazu jedynie do mieszkańców półwyspu Apenińskiego. Dzisiejsza forma tego rzeczownika jest efektem działania procesu przestawienia (metatezy) głosek „o” i „ł”. Dodać warto, że w dawnej polszczyźnie także funkcjonowała nazwa „Italia”, upowszechniła się jednak nazwa „Włochy”. W języku polskim występował również rzeczownik Italia ‘z łaciny: kraj włoski, Włochy’ oraz przymiotnik italski ‘włoski’ („Słownik języka polskiego” Wilno 1861). Współczesny język polski także odnotowuje te słowa, ale w innym już znaczeniu: wyraz „Włochy” nazywa nowożytne państwo na Półwyspie Apenińskim, podniośle określane też „Italią”, natomiast „italski” to przede wszystkim ‘taki, który dotyczy Italii, jest związany z Italią – starożytnym państwem na Półwyspie Apenińskim, od 27 r. p.n.e. rozciągającym się aż do Alp’, rzadziej – ‘związany z Włochami, nowożytnym państwem’ („Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny” pod red. H. Zgółkowej). Rzeczownik „Włochy” – jako nazwa państwa – to dawny biernik liczby mnogiej odmiany słowa „Włoch”. W latach 20. XX wieku usiłowano wprowadzić w życie formy „Italia” i „italski” z inicjatywy włoskiego posła przebywającego w Warszawie (nazwa „Włoch” kojarzyła się z niemieckim „Welsch” o pogardliwym odcieniu, którego nasz rzeczownik „Włoch” jest pozbawiony), nowe wyrazy nie przyjęły się jednak w społeczeństwie i nie zastąpiły dawnych polskich nazw. Zob. W. Doroszewski „O kulturę słowa. Poradnik językowy”, t. I. [[Joanna Jabczyk i Katarzyna Wyrwas]