Wierzbówka kiprzyca
Z Wikipedii
| Wierzbówka kiprzyca | |
 (opis) |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | mirtowce |
| Rodzina | wiesiołkowate |
| Rodzaj | wierzbówka |
| Gatunek | wierzbówka kiprzyca |
| Nazwa systematyczna | |
| Chamerion angustifolium (L.) Holub) | |
| Synonimy | |
| Chamerion angustifolium (L.) Scop. Epilobium angustifolium L. |
|
Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium), przez wielu botaników klasyfikowana jako wierzbownica kiprzyca (Epilobium angustifolium L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wiesiołkowatych. Ma zasięg okołobiegunowy, występuje w Ameryce Północnej, Azji i w Europie. W Polsce jest rośliną pospolitą zarówno na niżu, jak i w górach.
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Z kłącza wyrastają liczne łodygi o wysokości 50-150 cm (w sprzyjających warunkach nawet 2 m). Są one prosto wzniesione, obłe, pojedyncze lub rozgałęzione, nagie i często czerwono zabarwione.
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe, liście lancetowate do podłużnie eliptycznych, miękkie, siedzące lub krótkoogonkowe, z zaostrzonymi nasadami i końcami, o szerokości ponad 10 mm. Pod spodem są jaśniejsze i mają wystające unerwienie boczne. Górne liście przechodzą w przysadki.
- Kwiaty
- Wyrastają w szczytowym gronie, mają średnicę 2-4 cm. Płatki korony różowoczerwone z lekkim fioletowym odcieniem, szerokie, płytko wycięte na szczycie lub ucięte, z krótkim paznokciem i przeważnie różnej wielkości (kwiaty słabo grzbieciste). Działki kielicha owłosione. Szyjka słupka z czterołatkowym znamieniem, zwykle odgięta. Pręciki pozornie w jednym okółku. Kwitnie od lipca do sierpnia, kwiaty przedprątne, zapylane przez błonkówki. Roślina miododajna. Kwiaty zakwitają stopniowo od dołu ku górze łodygi.
- Owoc
- Bardzo krótko owłosiona, równowąska torebka o klapach skręcających się przy otwarciu. Nasiona bardzo liczne, gładkie, z białym puchem, rozsiewane przez wiatr.
- Korzeń
- Posiada krótkie, czołgające się kłącze, które wytwarza liczne, mięsiste rozłogi z wydłużonymi międzywęźlami. Okryte jest mięsistymi, białymi, skrętolegle ustawionymi łuskami.
- Biotop, wymagania
- Lasy, głównie iglaste, skraje lasów, polany, przydroża, rowy, łąki. Często tworzy duże i niemal jednogatunkowe łany. Roślina wskaźnikowa gleb próchnicznych, azotolubna. Hemikryptofit. W górach występuje aż po piętro kosówki, na niektórych halach tatrzańskich tworzy duże łany. Rośnie zarówno na podłożu granitowym, jak i na wapieniu. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Epilobietea angustifolii All. Epilobion angustifolii Ass. Senecioni-Epilobietum.
[edytuj] Ciekawostki
- Polska nazwa gatunkowa pochodzi od liści wierzbówki, które podobne są do liści wierzby. Łacińska nazwa gatunkowa wskazuje na podobieństwo rośliny do oleandra (gr. chamai = niski, nerion = oleander)
- Dawniej uważano wierzbówkę za roślinę leczniczą.
- Zwierzęta nie jedzą wierzbówki.
- Z liści przyrządzano dawniej namiastkę herbaty.
Zobacz też: rośliny tatrzańskie.
[edytuj] Bibliografia
- 1.Činčura František, Viera Feráková, Májovský Jozef, Šomšák Ladislav, Záborský Ján, Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Pospolite rośliny środkowej Europy. PWRiL, Warszawa, 1990. ISBN 8309014732
- 2. Matuszkiewicz, Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa : PWN, 2001. ISBN 8301052864.
- 3. Mirek, Zbigniew i Pięknoś-Mirkowa, Halina. Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa : MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 8370733859.
- 4.Rostafiński Józef, Seidl Olga. Przewodnik do oznaczania roślin. PWRiL, Warszawa, 1973.
- 5. Szafer, Władysław i Kulczyński, Stanisław. Rośliny polskie. Warszawa : PWN, 1953.
 Kwiaty |
 Wierzbówka na Dolinie Gąsienicowej w Tatrach |
 Dolina Gąsienicowa |
 |
 |
