Wilfred Baddeley
Z Wikipedii
Wilfred Baddeley (ur. 11 stycznia 1872 w Bromley, zm. 30 stycznia 1929 w Mentone, Francja), tenisista brytyjski, trzykrotny zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej.
Praworęczny Baddeley po raz pierwszy triumfował na Wimbledonie w 1891, kiedy w finale turnieju pretendentów (All Comers) pokonał Irlandczyka Joshuę Pima. Do właściwego finału z obrońcą tytułu (challenge round) nie doszło, gdyż Willoughby Hamilton, cierpiący na zakażenie krwi, do turnieju nie przystąpił. Tym samym tytuł mistrzowski przypadł Baddeleyowi, który liczył sobie w tym momencie 19 lat i 6 miesięcy - przez prawie 100 lat należało do niego miano najmłodszego zwycięzcy Wimbledonu w grze pojedynczej panów. Młodszy był triumfator z 1985, Niemiec Boris Becker.
W latach 1892-1896 Baddeley nieprzerwanie występował w meczach decydujących o tytule wimbledońskim. W 1892 ponownie, już we właściwej challenge round, pokonał Pima, by w dwóch kolejnych edycjach z tym samym rywalem przegrywać. W 1895 pod nieobecność Pima Baddeley pokonał w finale All Comers Wilberforce Eavesa, broniąc jednej piłki meczowej. Rozgrywki Wimbledonu 1895 obfitowały w walkowery i Baddeley rozegrał w walce o tytuł zaledwie dwa mecze (uczestniczyło osiemnastu tenisistów). Rok później w obronie tytułu przegrał w pięciu setach z Irlandczykiem Haroldem Mahony'm.
Wilfred Baddeley tworzył silną parę deblową z bratem bliźniakiem Herbertem. W latach 1891-1897 Baddeleyowie wystąpili w sześciu meczach decydujących o mistrzostwie Wimbledonu, nawiązując do sukcesów nieco starszych braci Renshawów Williama i Ernesta. W finale 1891 pokonali broniących tytułu Joshuę Pima i Franka Stokera, rok później przegrali z Ernestem Lewisem i Haroldem Barlowem. W 1893 zakończyli udział w turnieju na finale pretendentów (All Comers). W 1894 odnieśli drugie zwycięstwo, po pokonaniu w finale All Comers Harolda Barlowa i Charlesa Martina (do obrony tytułu nie przystąpili Pim i Stoker). Aż do 1896 Baddeleyowie pozostawali na Wimbledonie niepokonani, w kolejnych finałach pokonując Ernesta Lewisa i Wilberforce Eavesa (1895) oraz Reggie Doherty'ego i Harolda Nisbeta (1896). W 1897 doszło na Wimbledonie do bezprecedensowego wydarzenia - w finale zmierzyły się dwie pary braterskie, Baddeleyowie oraz Doherty (Reggie i Laurie). W czterech setach lepsi okazali się bracia Doherty.
Wilfred Baddeley w deblu braterskim grał na lewej stronie kortu. Poza triumfami wimbledońskimi Baddeleyowie wygrali dwa razy mistrzostwa Irlandii (1896, 1897).
Osiągnięcia na turnieju wimbledońskim:
- gra pojedyncza:
- wygrane 1891, 1892, 1895, finały 1893, 1894, 1896
- gra podwójna:
- wygrane 1891, 1894, 1895, 1896, finały 1892, 1897 (wszystkie z Herbertem Baddeleyem)
Występy w challenge round na Wimbledonie:
- 1891 - 6:4, 1:6, 7:5, 6:0 z Joshuą Pimem (All Comers)
- 1892 - 4:6, 6:3, 6:3, 6:2 z Joshuą Pimem
- 1893 - 6:3, 1:6, 3:6, 2:6 z Joshuą Pimem
- 1894 - 8:10, 2:6, 6:8 z Joshuą Pimem
- 1895 - 4:6, 2:6, 8:6, 6:2, 6:3 z Wilberforce Eavesem (All Comers)
- 1896 - 2:6, 8:6, 7:5, 6:8, 3:6 z Haroldem Mahony'm
Źródła:
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
