William Pogue

Z Wikipedii

William Reid POGUE

William Reid Pogue – ur. 23 stycznia 1930 w Okemah, stan Oklahoma, pilot wojskowy, pułkownik rezerwy, astronauta amerykański.

[edytuj] Wykształcenie i służba wojskowa

Szkołę podstawową i średnią ukończył w Oklahoma City.

• 1951 – licencjat z pedagogiki uzyskał na Oklahoma Baptist University. Po studiach wstąpił do wojska wybierając służbę w lotnictwie.
• 1952 – po zakończeniu przeszkolenia został pilotem wojskowym.
• 1953-1954 – pełnił służbę w 5 Skrzydle Lotniczym w Korei. Jako pilot samolotu szturmowego brał udział w działaniach bojowych.
• 1954 – był instruktorem w bazie lotniczej Luke w Arizonie.
• 1955-1957 – był członkiem eskadry szkolno-pokazowej (US Air Force Demonstration Squadron Thunderbirds).
• 1960 – na stanowym Uniwersytecie Oklahoma (Oklahoma State University) zdobył tytuł magistra nauk matematycznych.
• 1960-1963 – był docentem w katedrze matematyki w Akademii Lotnictwa Wojskowego w Colorado Springs, stan Kolorado.
• 1963-1965 – przeszedł przeszkolenie w Królewskiej Szkole Pilotów Doświadczalnych (Empire Test Pilots School) w Farnborough (Wielka Brytania) a w ramach programu wymiany był pilotem doświadczalnym Ministerstwa Lotnictwa Wielkiej Brytanii.
• październik 1965 – do momentu przyjęcia do korpusu astronautów NASA był instruktorem w Air Force Aerospace Research Pilot School (aerokosmiczna szkoła dla wojskowych pilotów doświadczalnych) w bazie lotniczej Edwards w Kalifornii.
• wrzesień 1975 – w stopniu pułkownika przeszedł do rezerwy.

Latał na ponad 50 typach samolotów. Jako pilot wylatał ponad 7 200 godzin, z czego 4 200 na samolotach z napędem odrzutowym.

[edytuj] Kariera astronauty

W. Pogue pojednym z treningów przed misją Skylab SL 4.

• 4 kwietnia 1966 dostał się do piątej grupy astronautów NASA (NASA 5). W jej skład weszło 19 pilotów.
• 1968 – był w składzie naziemnej załogi wspierającej podczas lotu statku Apollo 7 oraz pełnił funkcję tzw. CapCom (operator łączności) w centrum Kierowania Lotem w Houston.
• 1969 – był w składzie naziemnej załogi wspierającej podczas lotu statku Apollo 11.

Później tą samą funkcje pełnił w czasie misji Apollo 13 (1970) i Apollo 14 (1971). Wszedł w skład podstawowej załogi misji Apollo 19, która miała wylądować na Księżycu w rejonie krateru Kopernika. Z uwagi na cięcia finansowe w budżecie NASA lot został ostatecznie odwołany w 1970.

• 16 listopada 1973 – 8 lutego 1974 – uczestniczył w locie kosmicznym Skylab SL 4.
• wrzesień 1975 – opuścił korpus astronautów NASA.

[edytuj] Loty załogowe

• „Skylab SL 4”

Podczas misji astronauci często demonstrowali możliwości jakie daje stan nieważkości. Tu Gerald Carr "utrzymuje" na jednym palcu Williama Pogue.

8 grudnia 1974. William Pogue we włazie kapsuły Apollo po zakończonej misji.

16 listopada 1973 wystartował na pokładzie statku Apollo do trzeciej załogowej misji na stację orbitalną Skylab. Lot otrzymał nazwę Skylab SL 4. William Pogue był w czasie tej wyprawy pilotem. Towarzyszyli mu: Gerald Carr – dowódca wyprawy i Edward Gibson – pilot-naukowiec. W osiem godzin po starcie kapsuła statku Apollo przycumowała do stacji orbitalnej. Podczas 84-dniowej misji astronauci wykonali bardzo obszerny program badań naukowych. Zajmowali się m.in. obserwacją komety Kohoutka i obserwacjami Słońca. W sumie wykonali około 75 000 zdjęć obu tych obiektów. Ponadto załoga stacji wykonała około 20 000 fotografii powierzchni Ziemi Podczas lotu astronauci 4-krotnie wychodzili na zewnątrz stacji orbitalnej. Pogue robił to dwukrotnie: 21 listopada 1973 na 6,5 godziny i 25 grudnia 1973 na 7 godzin (był to wówczas rekord). Załoga tej misji jako pierwsza w historii załogowych lotów kosmicznych powitała na orbicie Nowy Rok. Ta rekordowa misja była charakterystyczna jeszcze z jednego powodu. Załoga w czasie lotu była apatyczna, małomówna i z trudem realizowała zaplanowane zadania. Takiego zachowania nie odnotowywano podczas wcześniejszych lotów załogowych tak amerykańskich jak i radzieckich. 8 lutego 1974 kapsuła z astronautami wodowała na Oceanie Spokojnym. Załogę i statek kosmiczny zabrał na pokład okręt ratowniczy USS New Orleans. Po powrocie na Ziemię okazało się, że astronautom przybyło po około 2 cm wzrostu.

[edytuj] Po opuszczeniu NASA

• 1975-1987 – był wiceprezesem fundacji założonej przez innego astronautę – Jamesa Irwina – High Flight Foundation w Colorado Springs.
• 1986-1988 – pracował we własnej firmie William R. Pogue and Associates. Od 1988 – kierował firmą Vutara Services w mieście Springdale, stan Arkansas.

Później w firmie Boeing pracował przy tworzeniu stacji orbitalnej Freedom.

• 1987-1988 – uczestniczył w jednym z biur NASA w pracach nad planowaniem misji marsjańskich wykorzystujących roboty.
• 1989-1991 – zajmował się opracowywaniem wymagań dla wyposażenia niezbędnego przy prowadzeniu prac na zewnątrz statku kosmicznego.

[edytuj] Nagrody i odznaczenia

• NASA Distinguished Service Medal (1974),
• Air Force Distinguished Service Medal (1974),
• Command Pilot Astronaut Wings (1974),
• Robert J. Collier Trophy za 1973 (1974),
• otrzymał honorowy doktorat Oklahoma Baptist University (1974)
• Dr. Robert H. Goddard Memorial Trophy (1975),
• Federation Aeronautique Internationale's (FAI) De La Vaulx Medal za 1974 (1975),
• Federation Aeronautique Internationale's (FAI) Dyplom im. Władimira M. Komarowa za 1974 ([[1975]]),
• AIAA Haley Astronautics Award za 1974 (1975),
• General Thomas D. White USAF Space Trophy za 1974 (1975),
• American Astronautical Society's Flight Achievement Award za 1975 (1976),
• Air Force Commendation Medal,
• Air Medal,
• National Defense Service Medal.

[edytuj] Zobacz też

• NASA; William R. Pogue - biografia (j.angielski)
• Alfabetyczna lista astronautów i kosmonautów
• Grupy i oddziały astronautów

[edytuj] Wykaz lotów