Wołowiec Mięguszowiecki
Z Wikipedii
| Wołowiec Mięguszowiecki | |
 Mięguszowiecki Wołowiec widziany z Żabiego Potoku |
|
| Państwo |  Słowacja, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 2228 m n.p.m. |
| Data zdobycia | 1903 |
| Zdobyta przez | Kornel Stodola, Johann Franz |
Wołowiec Mięguszowiecki (słow. (Mengusovský Volovec), dwuwierzchołkowy szczyt tatrzański o wysokości 2228 m n.p.m. położony w krótkiej, bocznej grani odchodzącej od Hińczowej Turni (Hincova veža) 2377 m n.p.m. a dokładniej od położonego nieco na wschód Hińczowego Zwornika, od którego oddziela go Wołowcowa Przełęcz (Volovcovo sedlo).
Grań ta dzieli górne piętro Doliny Mięguszowieckiej (Mengusovská dolina) na Dolinę Żabią (Žabia dolina mengusovská) z Kotłem Żabich Stawów Mięguszowieckich (kotlina Žabích plies) oraz Hińczową (Hincova kotlina) z Wielkim Hińcowym Stawem (Veľké Hincovo pleso). Nazwa szczytu związana jest z dawniejszym wypasem bydła w dolnej części stoków.
Wejście na Wołowiec Mięguszowiecki jest stosunkowo łatwe, zwłaszcza z Wołowcowej Przełęczy. Ale nie prowadzą tam szlaki turystyczne, zatem nie jest odwiedzany przez turystów.
Pierwsze odnotowane wejścia:
- latem – Kornel Stodola, Johann Franz 28 czerwca 1903
- zimą - Mieczysław Lerski, Jerzy Maślanka 21 marca 1910
