Wojny Rzymu z Wejami
Z Wikipedii
Wojna Rzymu z Wejami miała miejsce w latach 483-474 p.n.e.
W IV wieku p.n.e. sporym zagrożeniem dla Rzymian stali się Etruskowie z potężnego miasta-państwa Weje (łac. Veii), którzy starali się utrzymać dostęp do terenów Kampanii dzięki związkom z Latynami.
W kolejnej wojnie w latach 406-396 p.n.e. główne miasto latyńskie Fideny wspierane przez Weje zostało w końcu zdobyte przez Rzymian. Po tym zwycięstwie Rzymianie zdobyli i zburzyli Weje. Zdobyte terytoria zostały przyłączone do Rzymu.
[edytuj] Ważniejsze wydarzenia wojny Rzymu z Wejami 483-474 p.n.e.
- 480 p.n.e. - bitwa pod Wejami
- 477 p.n.e.
- bitwa pod Cremerą
- bitwa pod Porta Collina
- 476 p.n.e. - bitwa pod Ianiculum (Rzymianie pod wodzą Serwiliusza zwyciężają Weje)
- 475 p.n.e. - bitwa pod Wejami
[edytuj] Wojna Rzymu z Wejami 406-396 p.n.e.
Po dziesięcioletnim oblężeniu (406- 396 p.n.e.) Rzymianie pod dowództwem konsula Marka Furiusza Kamillusa zdobyli Weje i osiedlili się na prawym brzegu Tybru, podwajając kosztem Etrusków swoje terytorium. Zdobyte ziemie zostały podzielone między chłopów-żołnierzy.
