Wosk pszczeli
Z Wikipedii
Wosk pszczeli, zwany czasami żółtym (łac. Cera flava), jest substancją wydzielaną przez pszczoły, która służy im do budowania plastrów w ulu.
Wosk produkowany jest przez gruczoły woskowe znajdujące się na spodniej części odwłoka pszczoły robotnicy. Produkcja wosku zależy od jej wieku. Największa jest w trzecim tygodniu życia pszczoły.
W temperatorze pokojowej jest ciałem stałym o barwie od jasnożółtej do ciemnobrążowej i z czasem ciemnieje. Wosk pszczeli topi się w temperaturze 62-72°C w zależności od składu.
[edytuj] Historia
Pytanie o pochodzenie wosku w siedzibach pszczoły miodnej zajmowało filozofów i naukowców od tysiącleci. Arystoteles przypuszczał, że wosk pochodzi z kwiatów. To przekonanie przetrwało aż do renesansu. W roku 1744 pojawiła się wzmianka o tym, że pszczoły same produkują wosk (H. C. Hornbostel). Dopiero po upływie prawie 50-ciu lat informacje te zostały potwierdzone (J. Hinter), a w roku 1812 szwajcarski pszczelarz François Huber opublikował swoje spostrzeżenia na ten temat. Sposób, w jaki pszczoły wydzielają wosk, został dokładniej opisany w roku 1912 (L. Dreyling)
[edytuj] Zastosowanie
- Do produkcji świec
- Wybielony na słońcu lub za pomocą substancji chemicznych wosk pszczeli nosi nazwę wosku białego (łac. Cera alba) i jest stosowany np. do produkcji kosmetyków.
- Do pielęgnacji dreadów.
Zobacz też: wosk.
