Wyciągarka szybowcowa
Z Wikipedii
Wyciągarka szybowcowa to urządzenie naziemne służące do wynoszenia szybowców w powietrze. Start za pomocą wyciągarki jest jednym z najtańszych i najprostszych.
Praca wyciągarki polega na nawijaniu stalowej liny na bęben, drugi koniec liny zaczepiony jest do szybowca. Operator wyciągarki tak reguluje prędkość obrotową bębna, żeby szybowiec osiągnął maksymalną wysokość i cały ciąg przebiegał bezpiecznie i prawidłowo. Pilot szybowca również stosuje odpowiednie techniki pilotażu żeby osiągnąć dany cel. Lina wyciągarkowa ma długość około 1500-2000 m i rozwijana jest na powierzchni pola wzlotów. Start za wyciągarką pozwala na uzyskanie wysokości rzędu 300-500 m w ciągu 15-30 sekund.
Wyciągarki mogą być jedno- i wielobębnowe, więcej bębnów przyspiesza kolejne starty, jednak w jednym czasie może być wykonywany tylko jeden ciąg. Większość wyciągarek jest samobieżna, napędzana silnikiem spalinowym o mocy 200-300 KM.
[edytuj] Zobacz też
- ściągarka
