Wysokość metacentryczna
Z Wikipedii
Wysokość metacentryczna - w teorii okrętu jest to odległość pozornego środka obrotu jednostki pływającej w czasie przechyłu od środka ciężkości (na rysunku odcinek GM). Wysokość metacentryczna jest podstawową wielkością określającą stateczność początkową statku.
Najwyższymi wysokościami metacentrycznymi z popularnych jednostek pływających charakteryzują się lodołamacze, najniższymi holowniki. Towarzystwa klasyfikacyjne narzucają minimalną i czasami maksymalną wielkość wysokości metacentrycznej. Zbyt mała wysokość metacentryczna oznacza, że pod działaniem małej siły przechylającej, statek dozna dużego przechyłu. Przy zbyt dużej wysokości metacentrycznej na statek przechylony działa duża siła prostująca, statek wraca do położenia równowagi zbyt szybko, co powoduje powstanie dużych naprężeń w jego konstrukcji i w elementach mocujących ładunek.
Zapoznaj się też z: pojęciami z nawigacji, okrętownictwa i żeglarstwa oraz skrótami przed imionami statków i nazwami okrętów
Portal Żegluga • Wikiprojekt Żegluga • Portal Żeglarstwo