Сулико (песня)
Материал из Википедии — свободной энциклопедии
Сулико — популярная грузинская песня. Любимая песня Иосифа Сталина.
Музыка — Варенька Церетели, слова — Церетели, Акакий Ростомович.
|
Оригинальное стихотворение А. Церетели:
სულიკო
- საყვარლის საფლავს ვეძებდი,
- ვერ ვნახე!.. დაკარგულიყო!..
- გულამოსკვნილი ვჩიოდი:
- „სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“
- ეკალში ვარდი შევნიშნე,
- ობლად რომ ამოსულიყო,
- გულის ფანცქალით ვკითხავდი:
- „შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“
- ნიშნად თანხმობის კოკობი
- შეირხა... თავი დახარა,
- ცვარ-მარგალიტი ციური
- დაბლა ცრემლებად დაჰყარა.
- სულგანაბული ბულბული
- ფოთლებში მიმალულიყო,
- მივეხმატკბილე ჩიტუნას:
- „შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“
- შეიფრთქიალა მგოსანმა,
- ყვავილს ნისკარტი შეახო,
- ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,
- თითქოს სთქვა: „დიახ, დიახო!“
- დაგვქათქათებდა ვარსკვლავი,
- სხივები გადმოსულიყო,
- მას შევეკითხე შეფრქვევით:
- „შენ ხომ არა ხარ სულიყო?!“
- დასტური მომცა ციმციმით,
- სხივები გადმომაყარა
- და იმ დროს ყურში ჩურჩულით
- ნიავმაც ასე მახარა:
- „ეგ არის, რასაც ეძებდი,
- მორჩი და მოისვენეო!
- დღე დაიღამე აწ ტკბილად
- და ღამე გაითენეო!
- „სამად შექმნილა ის ერთი:
- ვარსკვლავად, ბულბულ, ვარდადო,
- თქვენ ერთანეთი რადგანაც
- ამ ქვეყნად შეგიყვარდათო“.
- მენიშნა!.. აღარ დავეძებ
- საყვარლის კუბო-სამარეს,
- აღარც შევჩვი ქვეყანას,
- აღარ ვღვრი ცრემლებს მდუღარეს!
- ბულბულს ყურს ვუგდებ, ვარდს ვყნოსავ,
- ვარსკვლავს შევყურებ ლხენითა
- და, რასაცა ვგრძნობ მე იმ დროს,
- ვერ გამომითქვამს ენითა!
- ისევ გამეხსნა სიცოცხლე,
- დღემდე რომ მწარედ კრულ იყო,
- ახლა კი ვიცი, სადაც ხარ:
- სამგან გაქვს ბინა, სულიკო!
[1895]
СУЛИКО
- Я искал могилу средь могил,
- В сердце боль запрятав глубоко.
- Я страдал, я звал, я слезы лил.
- Где же ты, родная Сулико?
- Роза расцвела среди полей,
- Лепестки раскинув широко,
- С болью в сердце подошел я к ней
- И спросил: «Не ты ли Сулико?»
- И цветок невиданной красы
- В знак согласья голову склонил
- И, как слезы, капельки росы
- На траву густую обронил.
- Соловей защелкал надо мной,
- Рассыпая трели далеко.
- Потрясенный песней неземной,
- Я спросил: «Не ты ли Сулико?»
- И вспорхнула, рассекая мрак,
- Птица — собеседница моя.
- И защебетала звонко — так,
- Словно отвечала: «Это — я!»
- Смолкла птица, и зажглась тогда
- Звездочка на небе высоко.
- Я воскликнул: «О моя звезда,
- Дай ответ, не ты ли Сулико?»
- Стоя на земле, я видеть мог,
- Как звезда кивнула в вышине,
- И теплом пахнувший ветерок
- Радостно шепнул на ухо мне:
- «Вот она — услышь, взгляни, вдохни,
- Это то, что ты искал, любя!
- Пусть теперь текут без горя дни,
- Солнце пусть сияет для тебя.
- Став цветком, и птицей, и звездой,
- Пред тобой она возникла вновь.
- Ты ее любил, она с тобой,
- И не может умереть любовь!»
- Больше не ищу могилы я
- И не проливаю горьких слез,
- Видя звезды, слыша соловья
- И вдыхая нежный запах роз.
- Снова мир приветлив и хорош,
- Я нашел тебя, и мне легко.
- Это ты мерцаешь, и поешь,
- И благоухаешь, Сулико!
Перевод Н. Гребнева
[править] Внешние ссылки
- http://sovmusic.ru/ Советская музыка
