Lingua etrusca
Di Wikipedia, l'enciclopedìa lìbbira.
L'Etruscu fu na lingua parrata e scritta nta diversi zoni d'Italia e precisamenti ntâ antica riggioni d'Etruria (chidda chi oi è Tuscana, Umbria occidentali e Lazziu settentriunali), ntâ pianura padana (chi oi è Lummardìa e Emilia-Rumagna, aundi li Etruschi foru cacciati dî Galli) e ntâ chianura campana, aundi foru poi assorbiti dî Sanniti. Ma lu latinu sustituìu cumpletamenti l'Etruscu, lassandu sulu documenti e alcuni prèstiti linguìstici ntô latinu, e nomi di cità, comu Volterra, Perugia e forsi puru Parma. Àutri esempî di palori etruschi sunnu: atrium, fullo, histrio, lanista, miles, mundus, populus, radius, subulo.
L'etruscu è caratterizzatu di na struttura grammaticali semplificata, dû caràttiri agglutinanti chi cundividi cu lingui altàichi e uràlichi, dû casu ergativu, e dâ currispunnenza semàntica biunìvoca chi cundividi cu àutri lingui comu chiddi ca fannu parti dû ceppu Ugru-Fìnnicu (Uràlichi).