Puisìa
Di Wikipedia, l'enciclopedìa lìbbira.
La puisìa è l'arti di trasmèttiri lu propiu missaggiu, usannu paroli, li soi soni e lu ritmu dî frasi: pi chissu, la puisìa havi pi si stissu arcuni qualità dâ mùsica, e rinesci mi trasmètti sintimenti e stati d'arma megghiu di comu rinesci a fari la prosa. La puisìa nun havi un significatu comu un pezzu di prosa, o pi dìrilu megghiu, lu significatu è sulu na parti dâ cumunicazzioni chi si vidi quannu si leggi o si ntenni nnû puema: l'autra parti nun sunnu virbali ma emutivi.
A sti dui aspetti dâ puisìa si nni junci un terzu quannu un puema, mmeci chi veni liggiutu drittamenti, veni ntisu: cû sò linguaggio dû corpu e lu modu di lèggiri, lu litturi ntèrprita lu testu, dànnucci (nivitabilmenti) na nova diminsioni chi è cchiù tiatrica.
Esistennu significatu e sonu renni assai difficili tradùciri la puisìa nta autri lingui, picchi lu sonu e lu ritmu origginali addivèntanu persi e hannu a èssiri sustituiti dûn adattamentu nnâ nova lingua, chi nnâ maggiuranza di casi è sulu n'arripizzari.
