Dragoljub Đuričić
Из пројекта Википедија
Dragoljub Đuričić rođen je 10. februara 1954. na Cetinju.
[уреди] Biografija
Muzikom je počeo da se bavi u Herceg Novom i u prvim grupama je svirao gitaru. Kada je bio u sastavu Krune, jedna devojka je trebalo da svira bubnjeve, što je bilo nepraktično zbog tadašnje mode mini sukanja, pa je Dragoljub sa bas gitare prešao na bubnjeve. Zatim je svirao u sastavima Veritas 19 i Exodus. Paralelno je trenirao vaterpolo, a u plivanju je često osvajao nagrade na juniorskim prvenstvima. Prvi put je ušao u studio početkom sedamdesetih godina, kao član ansambla Bokelji sa kojima je snimio ploču dalmatinskih pesama. Avgusta 1975. godine preselio se u Beograd. U početku je živeo kao beskućnik, dok se nije povezao sa muzičarima koji su se okupljali u tada čuvenoj kafani "Šumatovac" i ubrzo je otišao na turneju po Sovjetskom Savezu na kojoj je pratio naše pevace zabavne muzike. Godine 1976. postao je član sastava Ribeli koji su po dolasku pevača Dade Topića, promenili ime u Mama Co Co.
Sa njima je pratio gotovo sve domaće zvezde zabavne muzike, a svirao je tokom 1978. godine na jugoslovenskoj turneji Zdravka Čolića koja se odvijala pod adekvatnim nazivom "Putujući zemljotres". Krajem 1978. godine postao je član YU grupe sa kojom je snimio LP "Samo napred" (PGP RTB 1979.), a 1981. godine je prešao u sastav Leb i sol sa kojim je do pred kraj 1985. godine snimio četiri ploče. Sa grupom Leb i sol Đuričić je nastupao u prestižnim evropskim i američkim klubovima. Godine 1982. Leb i sol su sa pozorištem KPGT gostovali dva i po meseca u Americi i tom prilikom Đuričić je glumio ulogu Ludog Vane u predstavi "Oslobođenje Skoplja" reditelja Ljubiše Ristića. U grupi Kerber je bio od oktobra 1985. godine i sa njima je snimio četiri ploče. U tom periodu je sarađivao i sa Dejanom Cukićem, Nikolom Čuturilom, Srđanom Šaperom i Nebojšom Krstićem.
Kada se Rambo Amadeus tek probijao na sceni 1986. godine, on i Đuričić su nastupali u postavi bubanj i glas. Na koncertima nisu koristili razglas, već je Rambo svoje tekstove izvikivao u megafon. U beogradskom SKC-u oktobra 1987. godine Đuričić i Ivan Fece Firči su održali koncert izvodeći na udaraljkama pretežno pesme grupe The Beatles. Taj nastup je održan povodom godišnjice Oktobarske revolucije. U Leb i sol Đuričić se vratio oktobra 1990. godine, ali je u isto vreme svirao i snimao sa Đorđem Balaševićem. Kao studijski muzičar Đuričić je učestvovao na snimanju preko sedamdeset albuma. U katalogu firme "Premier" koja proizvodi bubnjeve, Dragoljub je uvršćen u pedeset najznačajnijih svetskih bubnjara. Tokom građanskog protesta u Beogradu zime 1996/97. godine Đuričić je bio redovan akter na ulicama, pridruživši se ekipi mladih bubnjara koji su svakodnevno svojim ritmom davali tempo šetačima.
Krajem 1997. godine Đuričić je počeo da organizuje nastupe na kojima su učestvovali bubnjar Lav Bratuša (Darkwood Dub), perkusionista Uroš Šećerov i bubnjar početnik, a glumac veteran Bogdan Diklić. Snimak koncerta koji je Dragoljub Đuričić trio održao 7. februara 1998. godine u Ateljeu 212 objavljen je na disku "Two drums & percussion". Te večeri uz Bogdana Diklića na bubnjevima su im se pridružili novinar Ivan Ivačković i slikar Janoš Mesaroš. Aprila iste godine Trio je nastupao u Montreu i dok su svirali na Zepter šerpama pridružio im se princ Albert. Dragoljub Đuričić i Voodoo Popeye su snimili pesmu "Imamo iDeju" koja je objavljena na disku "Fudbalske himne 98" (Metropolis 1998.). Tokom 1998. godine Đuričić je svirao na turneji Zdravka Čolića. Učestvovao je na snimanju etno Jazz diska "Ritual" (Metropolis 1998.) pijaniste Vladimira Maričića i njegovog The Ritual benda na kome su se našle obrade srpskih narodnih pesama.
Krajem februara 1999. godine održao je rasprodat koncert u Centru Sava na kome su učestvovali Uroš Šećerov, Lav Bratuša, gudači "Svetog Đorđa", kompozitor Zoran Erić, hor i dvadeset mladih bubnjara koji su svirkom i šetnjom kroz salu i na bini podsetili na vreme građanskog protesta u Srbiji. Krajem 1999. godine, kao savetnik za kulturu, priključio se grupi ekonomista G 17 plus i bio vrlo aktivan u predizbornim kampanjama. Sa bubnjarima, Dragoljub je otvorio festival Teatar spektakl u Cirihu i Kumanovski letnji Jazz festival. Drugi CD pod nazivom "Ritam slobode" Dragoljub je snimio sa svojom The Drums Company koju čine Maša Božović, Lav Bratuša i Ivan Dimitrijević. Kao gosti muzički i autorski su doprineli: Bora Dugić (frula), gudački kvartet Bellotti, violinista Dobrica Vasić i drugi. Na ovom disku Dragoljub se iskazao kao autor raznovrsnijeg materijala a obradio je staru makedonsku narodnu temu koju je nazvao "Lijepa pjesma".
Paralelno sa muzikom, Đuričić se bavi slikarstvom, najčešće crta aktove u poentilističkom maniru. Ilustrovao je knjige "Rubato" Vladana Savića i zbirku poezije "Kuća od stakla" Tatjane Debeljački. Komponovao je muziku za pozorišne predstave: "Zapali me", "Alisa u zemlji čuda", "Anilina čarobna soba", "Art" (sve u režiji Alise Stojanović), "Sirano De Beržerak" (režija Bule Goncić), "Ulični psi" (režija Omar Abu El Rub), "Policajci" (režija Darjan Mihajlović), "Djetinjarije" (režija Dušan Petrović), "Popcorn" i "Bliže" (autor muzike sa Kokijem Dimuševskim).
