Antik Çağ felsefesi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Antik Çağ felsefesi, İ.Ö.700'lü yıllardan başlayıp İ.S.500'lü yıllara, yani Orta Çağ'a kadar uzanan tarihsel dönemdeki felsefe tarihini kapsar.Antik Yunan ve Roma kültürlerinde süregelen felsefe eğilimleri ve öğretilerinden oluşur.Klasik İlkçağ felsefesi olarak adlandırılması da sözkonusudur.Bu dönem İlkğag felsefesinden, Yunan ve Roma kültürlerine bağlı olmalarıyla ayrıştırılır. Böylece bilgi için bilgi gibi bir felsefe geleneğine geçilmiş olduğu varsayılır; bilgi burada gündelik yaşamdaki kullanılabilirliğinin ötesinde kendi başına bir değer ya da sorundur.Bu nedenle Batı felsefesi olarak adlandırılan felsefe geleneği kendisini Antik Çağ felsefesine dayandırır.Çağdaş ya da modern denilen düşünce biçiminin ve felsefe tarzının embriyon halinde bu dönem felsefe geleneğinde ortaya konulduğu varsayılmaktadır.Antik Çağ filozofları, bilginin anlamını, doğruluğun ne olduğunu, erdemin ne anlama geldiğini, evrenin ve yaşamın anlamını sorgulamışlar ve felsefi soruları şekillendirmişlerdir.
Konu başlıkları |
[değiştir] Okullar
Elea Okulu, Milet Okulu, İyonya filozofları, Atomculuk, Sofistler, Kuşkucular, Stoacılık, Atina Okulu, Hellenistik dönem, gibi adlandırmalar Antik Çağ felsefesi icinde yer alan felsefe eğilimlerini adlandırmakatadır.Ancak farklı felsefe tarihlerinde bu sınıflandırmalar farklı şekillerde yapılabilir;felsefe tarihinde nasıl bir ölcü kullanıldığı konusuna bağlıdır sınıflandırma ve adlandırmalar.
[değiştir] Filozoflar
Thales, Anaximenes,Pythagoras, Demokritos, Gorgias, Empedokles, Heraklitos, Parmanides, Elealı Zenon, Sokrates,Plotinos, Platon, Aristoteles
[değiştir] Linkler
[değiştir] Kaynaklar
- Felsefe tarihi, Macit Gökberk, Remzi Kitabevi.
