Diffusion MRI

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Yayınımsal MRI, su yayınımın yerel mikroyapısal özellikleriyle ağırlıklanmış, canlı biyolojik hücre dokularının görüntülerini üretmeyi amaç edinmiş özel bir Manyetik Rezonans (Çınlama) Görüntüleme (MRI) yöntemidir.

Daha doğru şekliyle, her bir konumdaki görüntü-seviyeleri/şiddeti, su moleküllerinin yayıldığı yerel mikroyapılara ek olarak, sözde manyetik yayınım gradyanı gücüne (b-değeri) ve yönüne bağlı olarak zayıflar. Görüntünün daha fazla zayıfladığı konumda, yayınım gradyanı yönünde daha fazla yayınım olacak. Dokuların tam yayınım profilini ölçmek için, MR taramaya tekrar etmeye ve her bir tarama için yayınım gradyanının farklı yönlere (ve mümkünse güçlerde) uygulamaya gereksinim duyuyoruz.

Geleneksel olarak, Yayınım-ağırlıklı görüntülemede (DWI), genel olarak üç-yönde gradyan uygulanır. Bu yayınım tensörünün izini ya da 'ortalama yayınımsallığı' tahmin etmek için yeterlidir, sözde ödem ölçümü. Klinik olarak, iz-ağırlıklı görüntülerin beyindeki damarsal inmelerin (vascular strokes) tanısında, hypoxic ödemin ilkin (birkaç dakika içerisinde) algılanması için faydalı olacağı kabul edilir.

Daha fazla genişletme yayınım tensör görüntüleme (DTI) taramasıyla başarılır ki, yayınım tensörünü hesaplamada en azından 6 gradyan yönünde tarama yapılmalıdır. Yayınım modeli, basit yayınım süreç modelinden ziyade, her bir görüntü-vokselinde yayınımın türdei ve doğrusal olduğunu varsayar. Yayınım tensöründen, yayınım anizotropisi ölçümleri, Kısmi (fractional) Anizotropi, hesaplanabilir. Dahası, yayınım tensörünün esas yönü beynin beyaz-madde bağlantılarını anlamada kullanılabilir (mesela tracktography; beynin parçalarının diğerleriyle bağlantılarını görmeye çalışma).

Son yıllarda, yayınım tensör modelinin zayıflığının üstesinden gelmek için yayınım sürecinin gelişmiş modelleri önerilmiştir. Bunlar arasında, q-uzayı görüntülemeyi ve genelleştirilmiş yayınım tensör görüntülemeyi sayabiliriz.