Enbiyâ Suresi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Müslümanların kutsal kitabı Kur'an-ı Kerim'in 112. âyeti olup, Mekke döneminin sonlarında inmiştir. Kendinden önce gelen Tâhâ sûresinin sonlarında geçen dümdüz yolu, geniş tarzda anlatır.
Mekke müşriklerinin akaid esaslarına yaptıkları itirazlara cevaplar verir. İnsanlara tarihin çeşitli dönemlerinde doğru yolu gösterip fazilet mücadelesi yapan nebîlerin (Mûsâ, Harun, İbrâhim, Lût, İshak, Yâkub, Nûh, Davud, Süleyman, İsmâil, İdris, Zülkifl, Yunus, Zekeriyya, Yahya ve Îsâ nebîlerin, bilhassa Hz. İbrâhim’ın islam dînini tebliğlerini ve faziletlerini ayrıntılı olarak nakleder.
Sonunda bu kıssaların gayesi olarak, İslâm’ın tek din olduğu bildirilip Peygamber Muhammed teselli edilerek sûre sona erdirilir.
