İl İdaresi Kanunu
Vikipedi, özgür ansiklopedi
İL İDARESİ KANUNU
Kanun Numarası : 5442
Kabul Tarihi : 10/6/1949
Yayımlandığı R. Gazete : Tarih : 18/6/1949 Sayı: 7236
Yayımlandığı Düstur :Tertip: 3 Cilt: 30 Sayfa: 1477
BÖLÜM : I
Mülki İdare Bölümlerinin Kuruluşları
Madde 1 - (Değişik: 12/5/1964 - 469/1 md.)
Türkiye, merkezi idare kuruluşu bakımından coğrafya durumuna, iktisadi şart- lara ve kamu hizmetlerinin gereklerine göre illere; iller ilçelere ve ilçeler de bucaklara bölünmüştür.
Madde 9 - Vali, ilde Devletin ve Hükümetin temsilcisi ve ayrı ayrı her Baka- nın mümessili ve bunların idari ve siyasi yürütme vasıtasıdır.
Bu sıfatla :
A) Valiler, ilin genel idaresinden her Bakana karşı ayrı ayrı sorumludur. Bakanlar, Bakanlıklarına ait işleri için valilere re'sen emir ve talimat verirler. Bakanlar, valiler hakkında Bakanlar Kuruluna taltif ve tecziye teklifinde bulunabilirler.
Madde 27 - İlçe genel idaresinin başı ve mercii kaymakamdır.
Kaymakam, ilçede Hükümetin temsilcisidir. İlçenin genel idaresinden kaymakam sorumludur. Bakanlıkların kuruluş kanunlarına göre ilçede lüzumu kadar teşkilatı bulunur. Bu teşkilat (DÖrdüncü maddenin son fıkrasında belirtilen adli ve askeri teşkilat hariç) kaymakamın emri altındadır .
Madde 28 - İlçedeki genel idare teşkilatının başında bulunanlar ilçe idare şube başkanlarıdır. Bunların emri altında çalışanlar ilçenin ikinci derecede memurlarıdır.
Madde 33 - A) Kaymakam, adalet dairelerinde görülmekte olan işlerin geciktiğini haber aldığı vakit gecikme sebeplerini Cumhuriyet savcılığından yazılı olarak sorabilir. Cumhuriyet savcıları bu sebepleri vereceği cevapta açıklar. Kaymakam, alacağı cevaba göre işi valiye yazar;
