Nurullah Ataç
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Eleştirmen Nurullah Ataç (1898-1957) Mehmet Ata Bey'in oğludur. Galatasaray Lisesi'nden sonra İsviçre'de okudu. Fransızca öğretmenliği ve mütercimlik yaptı. TDK yayın kolu başkanı oldu. İlk şiirleri Dergah'ta yayımlandı. Fransız, Latin ve Rus klasiklerinden çeviriler yaptı. Gazete ve dergilerde eleştiri ve deneme türünde yazılar yazdı. Akşam'da tiyatro eleştirmenliği, Hakimiyeti Milliye, Ulus, Milliyet, Tan, Posta, Cumhuriyet, Son Havadis, Dünya gazetelerinde eleştiri yazıları çıktı. Denemeleri Türk Dili, Varlık, Yedigün, Ülkü, Seçilmiş Hikayeler dergilerindedir.
Dilde sadeleştirme ve özleştirme hareketinin aşırı savunucusuydu. Arapça ve Farsça kelimeleri kullanmaz, Latince ve Grekçe eğitiminin zorunlu olmasını isterdi. Bir özelliği de yazılarında sık sık devrik cümle kullanması ve Batı kökenli hiçbir kelimeye yer vermemesidir. Bazı yazılarında arı Türkçe kullandığı için anlaşılmazlıkla eleştirilmiştir. Siyasal olarak Batılılaşma taraftarıdır ve İslam geleneğine yabancılaşmasının etkileri dilinde görülür. Devrik yazı tarzı daha sonraki kuşağı etkilemiş, gençlikte okuma sevgisi meydana getirmiştir.
Garipçiler'i ve yeni Türk şiirini destekledi.
Eserleri:
Varlık Yayınları eserlerini basmıştır.
Günlerin Getirdiği (1947)
Karalama Defteri-Sözden Söze (1952)
Ararken-Diyelim (1954)
Söz Arasında (1957)
Okuruma Mektuplar (1958)
Günce (1960)
Prospero ile Caliban (1961)
Söyleşiler (1962)
Günce 1-2 (1972)
Yunus Emre NAZLIGÜL 7/A 422 Y.B.İ.Ö.O. KEŞAN/EDİRNE NVEG NVEP NVEO NVEA NOG...
[değiştir] Dış Bağlantılar
Yunus Emre NAZLIGÜL
