Motî:hålete
Èn årtike di Wikipedia.
hålete [f.n.] sôre di bounete di toele, montêye so des fis d' fiers, avou des rabats sol costé et kécfeye onk padrî, ki les femes del campagne metént po s' waeranti do solea. Ele poirtéve ene viye hålete avou on barada ki lyi rtouméve sol dos (ramexhné pa Olivier Verdin). Metoz so vos tchveas, belès comeres, li hålete (P.J. Dosimont). Vo l' la ki ressere ses tchveas avou ene sôre di hålete, a môde did la-drî (L. Mahin). F. coiffe à bavolet.
Etimolodjeye : bodje so viebe "håle", cawete -ete (kécfeye metowe pol cawete -rece).
Omonimeye coinrece :
- schalete (e des plaeces : halète)
- Dipus d' racsegnes so les håletes
- « Hålete, hisse et gros shabots », c' est ene ramexhnêye d' arimeas e gåmès da C. Boinet
